Page 55 - ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร
P. 55
ศิลปะการใชภ้ าษา ๑๒-45
เร่ืองท่ี ๑๒.๓.๓
ศิลปะการใช้ภาษาในระดับกลุ่มข้อความ
การใช้ภาษาในระดับกลุ่มข้อความในที่นี้หมายถึงภาษาท่ีมากกว่ากลุ่มค�ำท่ีเป็นวลี พบท้ังใน
งานร้อยแกว้ และรอ้ ยกรอง ดังน้ี
๑. ในงานร้อยแก้ว ใชเ้ พ่ือวตั ถปุ ระสงค์ ดงั นี้
๑.๑ เพื่อเน้นฉากของเรื่อง ดังตัวอย่างจากเรอ่ื งส้ันเรอ่ื ง “เสาไห้” ของแดนอรัญ แสงทอง
(๒๕๕๗, น. ๑๕๕–๑๗๑) ทีม่ ีกลุ่มขอ้ ความเดียวกนั ปรากฏทั้งในตอนต้นเรอื่ งและทา้ ยเรอ่ื ง ดงั น้ี
ข้อความต้นเรื่อง
“ขา้ พเจ้าใคร่จะขอร้องใหท้ า่ นเดนิ แผ่วเบา พดู คยุ แผ่วเบา ส�ำรวมกิรยิ าอาการ ทา่ นผเู้ จริญ
ท้ังหลาย ข้าพเจ้าใคร่จะขอร้องให้ท่านส�ำรวมจิตประหน่ึงว่าท่านก�ำลังอยู่เฉพาะเบ้ืองพระพักตร์แห่ง
พระมหากษตั ราธริ าชเจา้ ผทู้ รงมหทิ ธเิ ดชและเรอื งรงุ่ ดว้ ยกฤษฎาภนิ หิ าร ขา้ พเจา้ ใครจ่ ะขอรอ้ งใหท้ า่ น
ถอดหมวกและรองเทา้ ของทา่ นออกและเกบ็ รม่ ของทา่ นเสยี และตอ่ จากนนั้ จงยอบกายลงจดุ ธปู เทยี น
ปกั ดอกไมล้ งในแจกนั และหมอบกราบเบญจางคประดษิ ฐล์ งสามครา ณ เบอื้ งหนา้ แทน่ บชู าอนั ตำ�่ ตอ้ ย
และแปลกประหลาดน้ี เพราะข้าพเจ้าเช่ือว่าท่านมาสู่ที่แห่งน้ี เพื่อแสวงหาสิริมงคลคุ้มครองตน
เพอ่ื เสรมิ สรา้ งพลงั ใจของทา่ นใหแ้ ขง็ กลา้ เพอ่ื ขยายขอบเขตแหง่ ความคดิ ฝนั และจนิ ตนาการของทา่ น
ใหก้ วา้ งขวาง ลกึ ลำ้� และมสี สี นั ขน้ึ เพอื่ ยกระดบั จติ ใจของทา่ นใหส้ งู สง่ ขน้ึ และเพอื่ เปน็ ประจกั ษพ์ ยาน
ต่อส่ิงที่หลงเหลืออยู่จากความอลังการของต�ำนานอันยิ่งใหญ่ท่ีก�ำลังถูกลืมเลือนและถูกบิดเบือนให้
เฉไฉไปมิใชห่ รอื ”
ข้อความท้ายเรื่อง
“ด้วยเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงใคร่จะขอร้องให้ท่านเดินอย่างแผ่วเบา พูดคุยแผ่วเบา ส�ำรวมกิริยา
อาการ ท่านผู้เจรญิ ทง้ั หลาย ข้าพเจ้าใครจ่ ะขอร้องให้ท่านสำ� รวมจิต ประหนึง่ วา่ ทา่ นกำ� ลังอยู่เฉพาะ
เบอ้ื งพระพกั ตรแ์ หง่ พระมหากษตั ราธริ าชเจา้ ผทู้ รงมหทิ ธเิ ดชและเรอื งรงุ่ ดว้ ยกฤษฎาภนิ หิ าร ขา้ พเจา้
ใคร่จะขอร้องให้ท่านจงค่อยๆ สงบสติอารมณ์และทบทวนไตร่ตรองครุ่นคิดถึงเรื่องราวน้ีให้จงดี
ความทรงจำ� อนั ยดื ยาว ขาดวน่ิ และเลอื นเลอะนเ้ี ปน็ ภาระอนั หนกั หนว่ งของขา้ พเจา้ มานานครันแล้ว
ข้าพเจ้าปรารถนาจะปลดปลงและขอให้พวกท่านช่วยกันแบกหามกันต่อไปแทนข้าพเจ้าจะได้หรือ
ไมเ่ ลา่ ”
