Page 46 - ภาษาและทักษะเพื่อการสื่อสาร
P. 46
4-36 ภาษาและทักษะเพือ่ การส่ือสาร
2. ภาษามาตรฐาน
ภาษามาตรฐาน มคี วามหมายเชน่ เดียวกับภาษากลาง คอื เปน็ ภาษาถิน่ ท่ีบุคคลในถิ่นนั้นเป็นผ้มู ี
บทบาทส�ำคัญในทางการเมอื ง การปกครอง หรอื ทางสงั คม ยกข้ึนเป็นภาษามาตรฐาน เปน็ ภาษากลางท่ี
ใช้ติดต่อส่ือสาร เข้าใจกันทั้งประเทศด้วยส�ำนวนและส�ำเนียงเดียวกัน การที่ภาษาถ่ินใดถิ่นหน่ึงจะได้รับ
การยกยอ่ งใหเ้ ปน็ ภาษามาตรฐาน ตอ้ งผา่ นกระบวนการและการพิสูจน์ตามขัน้ ตอนต่อไปน้ี
2.1 ไดร้ บั การเลอื กเฟน้ ภาษามาตรฐานมกั จะไดร้ บั การเลอื กเฟน้ มาจากภาษาถนิ่ ใดถนิ่ หนง่ึ ซงึ่ คนใน
ถิ่นนั้นอาจมีอิทธิพลทางการเมือง และธุรกิจ นอกจากน้ีภาษาถ่ินน้ันๆ ยังต้องมีลักษณะท่ีผสมผสานเอา
ลกั ษณะของภาษาถน่ิ อนื่ ๆ ไวด้ ว้ ย และคนในถนิ่ นน้ั ๆ และถนิ่ อนื่ ๆ ยอมรบั และเกดิ ความภาคภมู ใิ จทจ่ี ะใช้
2.2 มีการประมวลรวบรวมหลักเกณฑ์ภาษาไว้เป็นมาตรฐานเดียวกัน นักวชิ าการจะต้องจดั ท�ำ
พจนานุกรม และต�ำราหลักภาษาไว้เป็นหลักเพ่ือให้ตรวจสอบได้ว่าถ้อยค�ำหรือประโยคผิดหรือถูก และ
ผใู้ ชต้ กลงยอมรบั หลกั การนน้ั หรอื ไม่ เมอ่ื มกี ารประมวลรวบรวมไวเ้ ปน็ มาตรฐานเดยี วกนั แลว้ กม็ กี ารสอน
พลเมอื งของประเทศเรื่องการเขียน การอ่านใหถ้ กู ต้องตามหลกั เกณฑ์ทรี่ วบรวมไว้นั้น
2.3 เป็นภาษาที่ใช้ได้ในทุกวงการ ภาษามาตรฐานจะนำ� มาใชก้ ับคนหลายกลุ่มหลายหน้าที่ อาทิ
รฐั บาลใชเ้ ปน็ ภาษากลางและภาษาเขยี น ใชไ้ ดท้ งั้ วงการศกึ ษา วงการกฎหมาย วงการวทิ ยาศาสตร์ ตลอดจน
วงวรรณคดี ฯลฯ การทม่ี กี ารใชใ้ นทกุ วงการเชน่ นี้ จะตอ้ งมกี ารคดิ คำ� เพม่ิ อยเู่ สมอ เชน่ ศพั ทว์ ชิ าการ หรอื
พัฒนาวิธใี ชถ้ ้อยค�ำหรอื รูปแบบการใช้ภาษาเพ่มิ เตมิ
2.4 เป็นที่ยอมรับว่าเป็นภาษาประจ�ำชาติ ภาษามาตรฐานยอ่ มเปน็ ทยี่ อมรบั ของคนถน่ิ อนื่ วา่ เปน็
ภาษาประจำ� ชาติ ถอื เปน็ ภาษาทีร่ วมสังคมใหเ้ ป็นอนั หนงึ่ อนั เดียวกนั เปน็ สัญลักษณ์แหง่ เอกราช
อาจกล่าวโดยสรุปว่า ภาษาถ่ินเป็นภาษาย่อยที่เกิดขึ้นจากการใช้ภาษาตามถ่ินที่อยู่ของผู้พูด
ภาษาถิ่นแบ่งออกเป็นภาษาประจ�ำท้องถิ่น และภาษากลาง ภาษาประจ�ำท้องถ่ิน เช่น ภาษาถิ่นเหนือ
ถนิ่ ใต้ ถน่ิ อสี าน ถน่ิ ตะวนั ออก เปน็ ตน้ สว่ นภาษากลางเปน็ ภาษาถนิ่ ในเมอื งหลวงจะถกู ยกเปน็ ภาษากลาง
ที่ใช้ส่ือสารกันท่ัวประเทศ และในขณะเดียวกันภาษากลางซึ่งเป็นภาษาถิ่นที่เป็นศูนย์กลางอ�ำนาจทาง
การเมือง เศรษฐกิจ และความเจรญิ ทกุ ดา้ นจะถูกกำ� หนดให้เปน็ ภาษามาตรฐาน ทีม่ หี ลักเกณฑภ์ าษาเปน็
มาตรฐานเดียวกนั ใหค้ นทัว่ ประเทศไดใ้ ชท้ ง้ั ในการอา่ นและการเขยี น ซ่งึ เรียกว่าเป็นภาษาประจำ� ชาติ
กิจกรรม 4.4.1
ภาษาถ่ินกับภาษามาตรฐานแตกตา่ งกันอยา่ งไร
แนวตอบกิจกรรม 4.4.1
ภาษาถน่ิ คอื ภาษายอ่ ยทเ่ี กดิ ขนึ้ จากการใชภ้ าษาตามถน่ิ ทอ่ี ยขู่ องผพู้ ดู เชน่ ภาษาถนิ่ เหนอื ภาษา
ถนิ่ อีสาน ภาษาถิ่นใต้ เปน็ ต้น ส่วนภาษามาตรฐาน เป็นภาษาถ่ินของเมืองหลวงถูกก�ำหนดให้เปน็ ภาษา
มาตรฐาน ท่ีมีหลักเกณฑ์ภาษาเป็นมาตรฐานเดียวกันให้คนทั่วประเทศได้ใช้ท้ังในการอ่านและการเขียน
ซึง่ เรียกว่าเปน็ ภาษาประจ�ำชาติ
