Page 16 - ลักษณะภาษาไทย
P. 16
7-6 ลักษณะภาษาไทย
การปรับตัวของผู้ใช้ภาษาเพ่ือให้เข้ากับสภาวการณ์และยุคสมัย อาจกล่าวได้ว่า ภาษาได้แสดงความ
เจริญงอกงามของตวั ภาษาเอง
จากความหมายการเปลย่ี นแปลงของภาษาข้างตน้ จะเห็นได้ว่า การเปลีย่ นแปลงของภาษามีท้ัง
การเปล่ียนแปลงภายในและการเปล่ียนแปลงภายนอก ซ่ึงการเปลี่ยนแปลงท้ังสองลักษณะต่างก็มีความ
เกย่ี วเน่อื งและสง่ ผลแกก่ ัน อย่างไรก็ตาม ย่งิ ภาษาเปลยี่ นแปลงไปมากเท่าใด ก็สามารถสะทอ้ นให้เหน็ ถึง
สภาพสังคมที่เปล่ียนแปลงไปมากเท่านั้น หรือยิ่งสภาพสังคมเปล่ียนแปลงไปมากเท่าใด ภาษาก็
แปรเปล่ียนไปตามสภาพสังคมเช่นเดียวกัน ดังน้ัน เมื่อภาษามีการเปล่ียนแปลงมากข้ึน ผู้ใช้ภาษาก็ยิ่ง
ตระหนักและคานึงถึงความถูกต้องเหมาะสมสาหรับการใช้ภาษาท่ามกลางความเปล่ียนแปลงของภาษา
มากขึ้นเชน่ กัน
2. ปัจจยั การเปลย่ี นแปลงของภาษา
ปัจจัยที่ทาให้เกิดการเปล่ียนแปลงของภาษาย่อมมีอิทธิพลต่อลักษณะการเปล่ียนแปลงของ
ภาษาแต่ละภาษา รวมทั้งส่งผลต่อภาษาใดภาษาหนึ่งได้ จนก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง แบ่งออกเป็น
2 ลักษณะ คือ 1) ปัจจัยภายใน และ 2) ปัจจัยภายนอก (ธวัช ปุณโณทก, 2543, น. 12-15; ณัฐวรรณ
ช่ังใจ, 2561, น. 31-49)
2.1 ปัจจยั ภายใน เป็นการเปล่ียนแปลงที่เกิดขึ้นภายใน ได้แก่ โครงสร้าง หน่วยคา และหน่วย
เสียงของภาษานั้นๆ ซ่ึงเป็นไปตามธรรมชาติของภาษานั้นอยู่แล้ว โดยไม่ได้รับอิทธิพลจากภาษาอ่ืนมา
ปะปน แบง่ ออกเปน็ 3 ลกั ษณะ ดงั น้ี
2.1.1 การเปล่ียนแปลงด้านเสียง เป็นการเปลี่ยนแปลงหน่วยเสียงของคานั้นๆ ให้มีความ
แตกตา่ งไปจากเดมิ ทาให้คาดังกล่าวมเี สียงเพี้ยนหรือเปลย่ี นแปลงไปจากเดิมสามารถพบไดห้ ลายกรณี
ตัวอยา่ งการเปล่ยี นแปลงด้านเสียง เช่น 1) การสญู เสยี ง จะเหน็ ได้จากตวั อย่างคาว่า แมลง
กับ แมง เป็นการสูญเสียง /ล/ 2) การเพิ่มเสียง จะเห็นได้จากตัวอย่างคาว่า ย่ัวยาน กับ ยวดยาน เป็น
การเพิ่มเสียงท้ายในพยางค์แรก /ด/ และ 3) การสับเสียง จะเห็นได้จากตัวอย่างคาว่า กะตร้อ กับ
ตะกรอ้ เปน็ การสบั ท่ีของเสยี ง /ก/ และ /ต/ จากตาแหน่งหนึง่ ไปอีกตาแหนง่ หนึง่ เป็นต้น
2.1.2 การเปล่ียนแปลงด้านศัพท์ เป็นการเปลี่ยนแปลงหน่วยคาของคานั้นๆ ให้มี
ความหมายแตกต่างไปจากเดิม หรือกรณีที่มีคาอ่ืนมาแทนท่ีความหมายบางส่วนของคาเดิม หรือแทนท่ี
ความหมายทั้งหมดของคาเดิมได้ เม่ือมีคาท่ีสามารถแทนความหมายของคาเดิมได้ท้ังหมดของคา
ดังกล่าวก็จะทาให้คาคานั้นเลิกใช้ไปในที่สุด เรียกว่า การสูญศัพท์ จะเห็นได้จากตัวอย่างคาว่า อายวน
หมายถึง “ปิดบัง” ก็จะไม่มีใครใช้คานี้ในการสนทนาหรือเขียนเพ่ือส่ือความหมายว่า “ปิดบัง” แต่จะ
