Page 34 - ลักษณะภาษาไทย
P. 34
7-24 ลักษณะภาษาไทย
คาศัพท์ในสมัยสุโขทัย สวน หมายถึง “ที่ซ่ึงกั้นเป็นเขตไว้สาหรับปลูกต้นไม้ ดอกไม้” แต่เมื่อ
คานีป้ รากฏในพจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน พ.ศ. 2554 ความหมายวา่ “บริเวณท่ปี ลกู ตน้ ไม้เป็น
จานวนมาก เช่น สวนทุเรียน สวนยาง สวนกุหลาบ สวนผัก, โดยปริยายหมายถึงสถานที่ซึ่งมีลักษณะ
เช่นนั้นในบางกรณี เช่น สวนสัตว์ สวนงู” ดังน้ัน คาว่า สวน จึงใช้ในความหมายที่กว้างกว่าความหมาย
ในสมยั สโุ ขทัย
สมยั อยุธยา สมยั ปัจจุบัน
บด “อบั แสง” บด “ทาให้เปลือกแตก เช่น บด
(ณฐั วรรณ ชัง่ ใจ, 2561, น. 194) ข้าวเปลือก ทาให้แหลก เช่น บดข้าว
สุก ทาให้เป็นผง เช่น บดยานัตถ์ุ, ทา
ให้เรียบและแน่น เช่น บดถนน ,
ชื่อเรือต่อชนิดหน่ึงรูปเพรียว หัวท้าย
เรียว ถ้าใช้กรรเชียงมักท้ายตัดอย่าง
เรือบดทหารเรือ, บัง เช่น ชลไพรผง
แผน่ พืน้ บนบด (น.ิ หริภุญชยั )”
คาศัพท์ในสมัยอยุธยา คาว่า บด หมายถึง “อับแสง” แต่เมื่อคานี้ปรากฏในพจนานุกรม ฉบับ-
ราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 มีความหมายมากกว่าหนึ่งนัย ได้แก่ 1) “ทาให้เปลือกแตก เช่น
บดข้าวเปลือก ทาใหแ้ หลก เช่น บดขา้ วสกุ ทาให้เป็นผง เช่น บดยานตั ถ์ุ” 2) “ทาให้เรยี บและแน่น เชน่
บดถนน” 3) “ชื่อเรือต่อชนิดหน่ึงรูปเพรียว หัวท้ายเรียว ถ้าใช้กรรเชียงมักท้ายตัดอย่างเรือบด
ทหารเรือ” และ 4) “บัง เช่น ชลไพรผงแผ่นพ้ืน บนบด (นิ. หริภุญชัย)” ดังนั้น คาว่า บด จึงใช้ใน
ความหมายทก่ี ว้างกวา่ ความหมายในสมัยอยุธยา
สมยั รัตนโกสินทร์ สมยั ปัจจุบัน
นักเลง “ผู้มีใจฝักใฝ่ในส่ิงน้ันๆ เช่น นักเลง “ผู้ฝักใฝใ่ นสิ่งน้นั ๆ เชน่ นกั เลง
นักเลงกลอน นักเลงสาเภา นักเลง หนังสือ นักเลงการพนัน, ผู้เกะกะ
เบย้ี ” ระราน เช่น เขาเป็นนักเลงมีลูกน้อง
มาก,นักเลงโต ก็ว่า, มีใจกว้าง กล้าได้
(ณฐั วรรณ ชงั่ ใจ, 2561, น. 197) กลา้ เสยี เช่น ใจนักเลง”
