Page 190 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 190
154 ศริ ิวิบลุ กติ ต
ิ์
ในระหวา่ งแหง่ ก าลนัน้ มีพระราชาอ งค์หนง่ึ อยตู่ า่ งรฐั ป ระเทศของพระเจ้า
ยศกิตติ พวกอำมาตย์ของพระราชาพาเหียรน้ันกราบทูลว่า ข้าแต่เทวบพิตร
พระเจา้ ยศก ติ ตเิ ปน็ พ ระเจา้ ท รงธรรม ควรพ ระองคจ์ ะรบเอาเมอื งจมั ป ากไดแ้ ลว้
พระเจา้ ขา้ ฯ เออถ า้ เมอ่ื เปน็ เชน่ น ้ี พวกท า่ นจะค ดิ ท ำอยา่ งไรเลา่ ฯ ขา้ แตเ่ ทวบ พติ ร
พระเจา้ ยศกติ ตทิ รงสมาทานศลี ม นั่ เปน็ น ติ ย์ แมจ้ ะม เี หตถุ งึ แกช่ วี ติ พ ระองคห์ าได้
คดิ ท ำลายลว่ งองคศ์ ลี ไม่ ซงึ่ จะรบเอาเมอื งจมั ป ากน นั้ ค งไดง้ า่ ยดาย อปุ มาเหมอื น
รงั ผ งึ้ อ นั รา้ ยไมม่ ตี วั ป กครองฉ ะนนั้ พระเจา้ พ าหริ ราชท รงเหน็ ชอบด ว้ ยอ ำมาตย์
แลว้ จงึ ยกพ ลเสนาไปต งั้ อยู่ใกลเ้ มอื งจมั ป าก แลว้ ส ง่ ท ตู ใหไ้ ปท ลู พ ระเจา้ ยศก ติ ติ
วา่ ถ้าพ ระเจ้ายศกิตติจะใครร่ บก ับเรา ก็ใหอ้ อกมารบก ันนอกเมือง ถ้าไม่คดิ จะ
รบก ็จงมอบเศวตฉัตรใหแ้ ก่เราเสียโดยด ี
ตทา คราวน้ัน พวกอำมาตย์ของพระเจ้ายศกิตติราชพันหนึ่ง ล้วนเป็นผู้
แกลว้ กล้าส ามารถท ุกค น เมื่อไดฟ้ ังคำราชทตู ด งั น ้ัน มคี วามโกรธเป็นก ำลัง จงึ
ตระเตรียมอาวุธเคร่ืองรบเสรจ็ แล้ว เขา้ ไปเฝา้ พระเจา้ ยศก ติ ตริ าช จึงกราบทลู
รับอาสาด ว้ ยพ ระคาถานวี้ ่า
อิเม เสนา คมิสสฺ นตฺ ิ ปรจิ าคํ ตยา กตํ
ชีวิตํ โน ชหิสสฺ าม ิ ตวตฺถาย รเถสภาติ
ความว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ประเสริฐ พวกเสนาเหล่านี้เขาเต็มใจรับอาสา
ออกไปรบศึก ถึงพวกข้าพระบาทจะเสียชีวิตก็มิได้ละทิ้งพระองค์เลยเป็น
อันข าด
มหาวทิ ยาลัยสุโขทยั ธรรมาธิราช
