Page 194 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 194
158 ศิริวิบุลกติ ต
ิ์
ตทา คราวเม่อื พระราชาพ าเหียรวลิ ปุ ราชยกกองทพั มาตดิ เมอื งจัมป ากน ั้น
ครั้นเข้าเมืองได้ทำราชสมบัติอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์แล้ว จึงเท่ียวค้นจับ
พระเจ้ายศก ิตติ ทราบวา่ พระเจ้ายศก ิตตหิ นีไปเสยี แล้ว จึงประกาศใหท้ ราบท ั่ว
กันว่า ถ้าผู้ใดนำศีรษะพระเจ้ายศกิตติมาให้เราได้ เราจะให้รางวัลแก่ผู้นั้นพัน
ตำลึง
คราวน ั้น มพี รานป า่ ผ หู้ น่ึง ไดฟ้ งั ค ำป ระกาศน ้ันแลว้ ก ก็ ำหนดน ่งิ ไวใ้ นใจ วัน
หนง่ึ จึงไปแสวงหาเนอื้ ในป่า เดนิ ป ่าไปไกลห ลงท างไปป ระมาณเจ็ดวนั พรานปา่
นน้ั ก ลวั ค วามต ายเดนิ รอ้ งไหว้ นเวยี นอยู่ในป า่ ไปพ บท อ่ี ยขู่ องพ ระราชฤ ษยี ศก ติ ติ
เขา้ ก จ็ ำได ้ เขา้ ไปขออ าศยั อ ยู่ ณ ทน่ี น้ั ป ระมาณเจด็ วนั เมอื่ จะก ลบั ไปเมอื งจงึ ขอ
ให้พระราชฤ ษเี ป็นท ี่พ่ึงช่วยชหี้ นทางให้ พระราชฤ ษยี ศก ิตตนิ ั้น ก็รับรองจะบอก
หนทางให้ จงึ นำพรานป ่าน ัน้ ไปส่งท ่ีต้นทางแล้วตรสั ว่า เจ้าจงจำระยะท างไวจ้ ง
เดนิ ไปต ามท างน ี้ อนึ่ง เจา้ ก ลับไปถ ึงบ้านเมอื งแลว้ อยา่ บอกให้ใคร ๆ รู้เป็นอ ัน
ขาดวา่ เราอยทู่ นี่ ้ี นายพ รานป า่ น นั้ รบั ถ อ้ ยคำสญั ญาวา่ สาธดุ งั นแี้ ลว้ กถ็ วายบ งั คม
ลาไป
นายพรานไพรผ้นู ัน้ เมอ่ื พ ระราชฤ ษีทรงต ้อนรบั ให้อาศยั อย่ถู งึ เจ็ดวนั เม่ือ
จะกลับไปนั้นก็กลับไปโดยสวัสดีหาอุปสรรคมิได้ มีอุปมาดังน้ำอันตกเหนือใบ
บัวไม่ข้องขังฉะนั้น แต่นายพรานสันดานมากด้วยอกตัญญู และอกตเวทีมีแต่
คดิ จะท ำลายเปน็ เบอื้ งห นา้ เพราะฉ ะนน้ั เมอ่ื น ายพ รานเดนิ ม าไดก้ ำหนดม รรคา
และแนวภเู ขาเงาไมไ้วใ้ นใจ เดินไปต ามลำดบั จนถ งึ จัมป ากนคร ความอ กตญั ญู
หากเตือนใจ จึงเขา้ ไปเฝ้าพระยาพ าเหยี รวิล ปุ ราชกราบทลู ว่า ขา้ แตเ่ ทวบ พติ ร
ข้าพระบาทไปรู้จักที่อยู่พระเจ้ายศกิตติแล้ว พระเจ้าข้าฯ ดูกรนายพราน จริง
กระนนั้ ห รอื ฯ พระเจา้ ขา้ จรงิ ด งั ก ราบทลู น ฯี้ พระยาพ าเหยี รวลิ ปุ ราชจงึ ป ระทาน
มหาวิทยาลยั สุโขทัยธรรมาธริ าช
