Page 198 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 198
162 ศิริวบิ ุลกติ ต์
ิ
มาจบั เอาพ ระราชบ ดิ าของพ อ่ ไปอกี เดย๋ี วน ม้ี ารดาไมร่ วู้ า่ บ ดิ าของพ อ่ ด ำรงชพี อยู่
หรอื สน้ิ พระชนมแ์ ลว้ ป ระการใด แตม่ ารดาไดฝ้ นั เหน็ บ ดิ าของพ อ่ วา่ ยงั อยู่ เพราะ
เหตุน ้ีมารดาจงึ รอ้ งไห้รำพันถ ึงบดิ าของพอ่ ดังน้ี
พระมหาสัตว์สดับเรื่องราวพระมารดาเล่าให้ฟังดังนั้น จึงดำริว่าเมื่อเรา
ยงั ดำรงชีพอ ยู่ ขอพ ระบิดาเราอย่าพ นิ าศเสยี เลย ก็ท ำไฉนเราจะทราบขา่ วบ ดิ า
บา้ งเล่า ถา้ เราจะอยู่ในป่าอย่างนี้ กช็ อ่ื ว่าเปน็ คนอกตัญญูที่ไหนจะรขู้ ่าวบิดาได้
คิดจะใคร่ไปแก้ไขบิดาให้พ้นทุกข์ จึงบอกกับพระมารดาว่า ข้าแต่พระมารดา
ถ้ากระนนั้ ข้าพเจา้ จักไปต ามห าพระบ ิดา เมอื่ จะอ ำลาม ารดาจึงกลา่ วพ ระค าถา
นี้วา่
อาป ุจฉฺ าม ิ อหํ อมมฺ ปิตรํ ปรเิ ยสิสฺสํ
มยปิ ิ ธรม าเน จ ปิตา มม น วนิ ส ฺสติ
ความว่า ข้าแต่พระมารดาเจ้า ข้าพเจ้าขอลาไปตามหาพระบิดา แม้เม่ือ
ข้าพเจ้ายังดำรงชีพอยู่ เช่ือแน่ว่าบิดาของข้าพเจ้าจักยังไม่ถึงความพินาศ
เป็นอ นั ขาด
พระนางส ริ มิ ดี เมอื่ จะห า้ มพ ระม หาส ตั วจ์งึ ต รสั รำพนั วา่ ดกู รพ อ่ เวลาน พ้ี อ่
อย่าเพ่อไปเลย มารดาผู้เดียวอยู่ในป่าหาท่ีพึ่งบมิได้ มารดาไม่อาจกล้ันความ
วิโยคได้ เมือ่ ครัง้ ก อ่ นม ารดาก็จากบ ิดาเจา้ ค ราวห นึ่งแลว้ พระล ูกแกว้ ซ้ำจะมา
จากมารดาไปอีกเล่า ชีวิตของมารดาคงจะดับสูญเป็นเท่ียงแท้ มารดาจักไม่
เห็นหน้าพระบิดาของพ่ออีกต่อไป พ่อจงเอ็นดูอยู่เป็นเพื่อนมารดาในป่าน้ีเถิด
พอ่ อ ยา่ ไปจากม ารดาเลย มารดาจะเสวยท กุ ขล์ ำบากเหมอื นล กู น กจากพ รากอ นั
ปราศจากแมไ่ ปฉ ะน้นั
มหาวิทยาลยั สุโขทัยธรรมาธริ าช
