Page 203 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 203
ศิรวิ ิบุลกิตติ์
167
ความว่า ข้าแตเ่ทพยดาทั้งห ลายผ เู้ จริญ ขอเชิญฝงู เทพยดาเจ้าท ม่ี าพ ร้อม
กัน ณ ท่ีน ้ี จงฟงั ถอ้ ยคำของขา้ พเจ้า บดั นีข้ า้ พเจ้าจะส ละชวี ติ ของขา้ พเจ้า จะ
เปลอ้ื งเอาพ ระบ ดิ าใหพ้ น้ จากม รณะ แมจ้ ะม ผี ตู้ อ้ งการศ รี ษะจกั ษแุ ละห ฤทยั หรอื
ชวิ หาเนอื้ และเลือด ขา้ พเจ้าจะฉ ะเชือดอ อกให้มไิ ดท้ อ้ ถอย ด้วยเหตุท จี่ะใหเ้ ป็น
ปจั จยั แกโ่ พธญิ าณ
พระบรมโพธสิ ตั วป์ ระกาศแกห่ มเู่ ทพยดาด งั นแ้ี ลว้ จงึ แกป้ ลอ่ ยพ ระราชบ ดิ า
สง่ กลบั ไป จงึ ใหน้ ายเพชฌฆาตจำพระองคด์ ้วยเคร่อื งจำหา้ ประการ
นายเพชฌฆาตทั้งหลายจึงนำพระโพธิสัตว์ไปเพ่ือจะประหารเสียที่ป่าช้า
สำหรบั ฆ า่ ค น ดว้ ยอำนาจค วามเมตตาและค วามกตญั ญขู องพ ระโพธสิ ตั วน์ น้ั ด าบ
ทเี่ พชฌฆาตจะต ดั ศ รี ษะก ห็ กั เปน็ จณุ วจิ ณุ ไปท นั ที พวกเพชฌฆาตก ป็ ระหลาดใจ
ไปกราบทลู ใหพ้ ระราชาทรงท ราบ พระราชาท รงพระพิโรธเปน็ กำลัง อุปมาดงั
งูอนั บุคคลต ีขนดหางด้วยไมฉ้ ะนั้น จงึ รับสง่ั ว่าถ า้ กระน้นั เจ้าจงปล่อยช้างซบั ม ัน
ให้เหยยี บเสียบ ดั นี้ พวกเพชฌฆาตกพ็ ากันไปทำตามรับส่ังอย่างนัน้ ชา้ งซับม ัน
ทำเสียงโกญจนาทแล้วหนีไป พระราชาทรงทราบแล้วจึงรับส่ังว่า ถ้ากระนั้น
พวกเจ้าจงเอามันโยนลงไปในหลุมถ่านเพลิง พวกเพชฌฆาตทั้งหลายก็พากัน
ไปจดั การต ามรับสัง่ อ ยา่ งนั้น นา่ อ ัศจรรย์ใจด อกป ทุมทองอันใหญป่ ระมาณเท่า
กงเกวยี น แหวกแผน่ ด นิ ผ ดุ ขน้ึ ม ารบั พ ระม หาส ตั วไ์ ว้ ไฟก ม็ ไิ ดไ้ หม้ พระม หาส ตั ว์
งามผ ่องใสดุจเทพยดาอันสถติ ในทา่ มกลางก ัมพลศิลาอาสน์
โครงการเลือกสรรหนงั สอื
