Page 204 - ศิริวิบุลกิตติ์
P. 204
168 ศิรวิ ิบุลกติ ต
์ิ
พระเจา้ ก ฏู ราชทรงท ราบแล้ว ทรงพ ระพโิ รธเป็นก ำลังรบั ส่ังวา่ ถา้ ก ระนัน้
พวกเจ้าจงเอามันท้ิงในเหวที่ฆ่าโจร พวกเพชฌฆาตก็เอาพระมหาสัตว์ไปท้ิง
ในเหวต ามรับสัง่ คร้ังนั้นน าคราชขน้ึ มาแตน่ าคพิภพ เอาด อกป ทุมทองอนั บ าน
ประมาณเทา่ ก งเกวยี น มารองรบั พ ระม หาส ตั วไ์ วแ้ ลว้ น ำไปยงั น าคพ ภิ พ ในขณะ
นั้น แผ่นดนิ ใหญก่ ็แยกออกไปใหช้อ่ งแก่พระเจา้ ก ฏู ราช ๆ ผมู้ ุ่งมาดรา้ ยตอ่ พ ระ
มหาส ตั ว์อันห าโทษผิดมิได้ กจ็ มลงไปเกดิ ในนรกใหญ่
ในล ำดบั นาคราชพ รอ้ มด ว้ ยน าคบ รวิ ารและม หนั ตส กั การ นำพ ระม หาส ตั ว์
ขนึ้ จากน าคพ ภิ พ จงึ อภเิ ษกพ ระม หาส ตั วใ์ หด้ ำรงราชส มบตั ใิ นเมอื งจมั ป ากเสรจ็
แล้ว กก็ ลับไปยงั น าคพ ภิ พของตน
เม่ือพระมหาสัตว์ผ่านราชสมบัติแล้ว จึงพร้อมด้วยพระราชบิดาแวดล้อม
ไปด้วยเสนาพลนิกาย เสด็จออกไปยังท่ีประทับของพระราชมารดา คราวนั้น
พระราชมารดาพระมหาสัตว์เสวยทุกข์โทมนัส เพราะพลัดพรากจากพระราช
สามี และท้ังมิได้เห็นปิยราชโอรส ทรงพระรันทดจนพระสรีระซูบผอมตรอม
พระหฤทัย ถึงส นิ้ ชีพต ักษยั อ ยู่ในบ รรณศ าลาน้นั
พระม หาส ตั วเ์จา้ เสดจ็ ไปเบอื้ งห นา้ ทอดพ ระเนตรเหน็ บ รรณศ าลาอ นั เงยี บ
สงดั พระหฤทยั ใหป้ ระหวดั ห วนั่ วา่ โอไ้ ฉนบ รรณศ าลาจงึ ส งดั เงยี บเยอื กเยน็ ด งั น้ี
เล่า พระองค์รีบตรงเข้าไปในบรรณศาลา ทอดพระเนตรเห็นกาลกิริยาของ
พระมารดาน า่ อนาถ ทรงรอ้ งขน้ึ ด ว้ ยสำเนยี งอนั ด งั วา่ โอพ ระมารดาสนิ้ พระชนม์
เสียแล้ว พระองค์ทรงพระกันแสงร่ำไห้บ่นเพ้อไปว่า ข้าแต่พระมารดาเจ้าข้า
จะบรรทมไปถึงไหนเชิญลุกข้ึนเถิด ลูกน้อยอันเกิดแต่อกพระมารดามาถึงแล้ว
คราวน นั้ พระเจา้ ยศก ติ ติและหมู่เสน ามาตย์ท้งั หลาย ไดย้ ินเสยี งพระมหาสัตว์
ทรงรำพนั ดังน ้ัน อดกลน้ั ค วามโศกมิได้ ทรงก ันแสงและร้องไห้ระงมไป
มหาวิทยาลัยสโุ ขทัยธรรมาธริ าช
