Page 134 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 134
J102 ปริเฉท ๑๒
จ�มเทววี งศ์
ล�ำ ดบั นนั้ มีพระร�ช�พระองคห์ นง่ึ ทรงพระน�มพระเจ�้ กมลร�ช
ไดค้ รองร�ชสมบตั ใิ นหรปิ ญุ ไชยนครไดย้ ส่ี บิ ปกี บั เจด็ เดอื น กเ็ สดจ็ สวรรคต
ในก�ลนน้ั ประชมุ ชนช�วหรปิ ญุ ไชยนคร กเ็ กดิ เปน็ อหวิ �ตกโรค
ม�กขนึ้ โดยล�ำ ดบั
มนุษย์ทัง้ หล�ยกระทำ�ก�ลกริ ิย�ถึงซ่ึงคว�มพิน�ศเป็นอนั ม�ก
โรคเกิดขึ้นในเรือนใด ประชุมชนท่ีอยู่ในเรือนนั้น ก็ถึงซ่ึงคว�ม
ต�ยไปโดยลำ�ดับจนไมม่ ีเหลอื โดยทีส่ ุด สิง่ ของเครอ่ื งใชส้ อยสิ่งใดท่มี อี ยู่
ในเรือนน้ัน มีผูใ้ ดม�จับตอ้ งเข�้ แลว้ ผ้ทู ่ีจบั ตอ้ งน้ันก็เกดิ เปน็ โรคถงึ คว�ม
สิ้นไปท้ังครัวเรอื น
โรคนน้ั เกดิ ขนึ้ แกค่ นคนหนง่ึ ในเรอื นหนง่ึ แลว้ คนทง้ั สนิ้ ทย่ี งั ไมเ่ ปน็
โรคกท็ ิง้ คนทเ่ี ปน็ โรคนัน้ เสยี แลว้ ทำ�ล�ยฝ�เรือนหนีไปใหพ้ ้น เพร�ะเหตุ
น้ันประชุมชนช�วพระนครจึงพ�กันออกจ�กเรือนหนีไปเพื่อจะรักษ�ชีวิต
ของตนๆ ไปอ�ศยั พระนครแหง่ หนึง่ ชื่อสธุ รรมนครเล้ียงชวี ติ อยู่
ในก�ลนั้นพระนครหริปุญไชยก็เป็นพระนครร้�งว่�งเปล่� ไม่มี
มนษุ ยอ์ ยู่อ�ศัย
ฝ่�ยพระเจ้�ปุก�มร�ช ได้ทอดพระเนตรเห็นประชุมชนหมู่ใหญ่
หมดกำ�ลัง แล้วพระองค์จะเป็นผู้สันโดษทอดพระธุระเสียไม่ได้ ด้วย
พระทยั คดิ สงส�ร จงึ ใหบ้ �ำ รงุ เมอื งสธุ รรมนครขน้ึ ใหบ้ ตุ รธดิ �ของชนเหล�่
นัน้ อยู่ครอบครองรักษ�ต่อไป
ประชมุ ชนช�วพระนครหรปิ ญุ ไชยเหล�่ นนั้ ไมส่ �ม�รถจะใหค้ ว�ม
ทุกขน์ ้นั สงบระงบั ไปได้ ก็พ�กันหนีจ�กสุธรรมนคร ไปอ�ศัยเลย้ี งชวี ติ อยู่
ในหงส�วดนี คร
ในก�ลน้ันพระเจ้�หงส�วดีร�ช ได้ทอดพระเนตรเห็นประชุมชน
ช�วหรปิ ญุ ไชยนครแลว้ กพ็ ระร�ชท�นผ�้ นงุ่ ผ�้ หม่ แลสง่ิ ของต�่ งๆ มเี ครอ่ื ง
ประดบั เปน็ ตน้ แลข�้ วเปลอื กข�้ วส�รแลเครอ่ื งบรโิ ภคมรี สเคม็ แลรสเปรยี้ ว
