Page 130 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 130
J98 ปริเฉท ๑๒
จ�มเทวีวงศ์
ครั้งน้ันพลนิก�ยทั้งสองฝ�่ ยได้เห็นพลนิก�ยของพระเจ�้ สุชิตร�ชม�กกว่�
กเ็ กดิ คว�มสะดุ้งตกใจกลัวพ�กนั หนีไป
สว่ นพระเจ�้ อจุ ฉฏิ ฐจกั รวตั ริ �ช จงึ่ นดั หม�ยสรุ โยธ�พลนกิ �ยของ
พระองคว์ �่ บดั นพ้ี ระเจ�้ สริ ธิ รรมร�ชม�ตง้ั สกดั ท�งพวกเร�ไว้ พวกเร�ไม่
อ�จกลับไปได้ พระเจ้�สิริธรรมร�ชจักยุดถือเอ�พระนครหริปุญไชย จัก
กระทำ�ภริย�ของคนท้ังปวงเหล่�นั้นให้เป็นภริย�ของพวกเร� แล้วตรัสว่�
ซึ่งเร�กล่�วดังนี้แก่ท่�นทั้งหล�ยเพร�ะเหตุใด เพร�ะเหตุว่� ก�รไปของ
ชนท้งั หล�ยเหล่�น้ันไปท�งน�้ำ ช่อื ว่�ไปท�งนำ้�เปน็ ท�งอ้อมถงึ ช�้ นกั ท�ง
ท่ีจะไปของพวกเร�ไปท�งบกเป็นท�งตรงถึงเร็ว จะยุดถือเอ�พระนคร
หริปญุ ไชยไดก้ อ่ น
พวกสรุ โยธ�พลนิก�ยเหล�่ นนั้ มีนำ้�ใจเป็นอนั หน่ึงอันเดยี วกัน รับ
พระร�ชโองก�รว่�ส�ธุ ดังน้แี ลว้ ก็รีบม�ยังหริปญุ ไชยนคร
ในวนั ทม่ี �ถงึ นนั้ กห็ ยดุ พกั อยแู่ ตไ่ กลกอ่ น ครนั้ ถงึ ส�ยณั หสมยั พอ
พลบคำ่�พระเจ้�อุจฉิฏฐจักรวัติร�ช ก็เสด็จรีบรุดม�ด้วยกำ�ลังสุรโยธ�อัน
เห้ียมห�ญ พอได้ปัจจุสมัยเวล�ก�ลก็บรรลุถึงพระนครหริปุญไชย จึ่งให้
บอกน�ยประตวู �่ พระร�ช�ของเร�ทงั้ หล�ยม�ถึงแล้ว ใหเ้ ปิดประตูเข้�ไป
ยงั พระนครไดแ้ ลว้ กระท�ำ พระนครใหอ้ ยใู่ นเงอ้ื มพระหตั ถ์ แลว้ เสดจ็ ไปยงั
พระร�ชนิเวศน์ ให้พันธน�ก�รบุรุษรักษ�พระร�ชนิเวศน์ขังไว้ในเรือนจำ�
แล้วเสด็จประทับเหนือร�ชอ�สน์สำ�ร�ญพระร�ชหฤทัยพอประม�ณเวล�
สักครหู่ นงึ่ กร็ งุ่ สว�่ ง
พระเจ้�อุจฉิฏฐจักรวัติร�ช ก็ถือเอ�พระร�ชเทวีแลพระร�ชธิด�
แลวัตถ�อ�ภรณ์ต่�งๆ ซ่ึงสมควรแก่พระองค์ ท่ีเหลือนั้นก็พระร�ชท�น
แกพ่ ลนกิ �ยของพระองคม์ เี สน�บดเี ปน็ ตน้ ต�มสมควร ครอบครองสริ ริ �ช
สมบัติตลอดพระร�ชอ�ณ�เขต ให้อยู่ในเงือ้ มพระหัตถ์ของพระองค์ โดย
สขุ ส�ำ ร�ญพระร�ชหฤทัย
