Page 136 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 136
J104 ปริเฉท ๑๒
จ�มเทววี งศ์
นคร เพร�ะเหตุใด เพร�ะเหตุนัน้ หนังสือจดหม�ยถ�มข�่ วคร�วสขุ ทกุ ข์
ถึงกันแลกันกเ็ กิดมีขึน้
พระสังค�หิก�จ�รย์อ�ศัยเหตุนี้ เมื่อจะสรรเสริญปัญญ�คุณของ
พระสุกกทนั ตฤาษี จงึ ไดก้ ล�่ วเป็นพระค�ถ�ไวด้ ังน้วี ่�
ดังข้�พเจ้�ขอสรรเสริญ ฌ�นก็ดีที่บุคคลจะพึงได้มิใช่ว่�ไม่อย�ก
อภิญญ�ทั้งห้�ประก�รก็ดี ท่ีบุคคลจะพึงได้ก็มิใช่ว่�ไม่อย�ก ปัญญ�มี
ก�ำ ลงั เปน็ เครอ่ื งโตต้ อบของบคุ คลผมู้ ปี รชี �เล�่ กม็ ใิ ชว่ �่ บคุ คลจะพงึ ไดโ้ ดย
ไมอ่ ย�ก สภ�พธรรมทง้ั ส�มประก�รนนั้ เปน็ สภ�พธรรมทบี่ คุ คลจะพงึ ได้
ด้วยย�ก เพร�ะเหตุใด เหตดุ ังนัน้ พระสกุ กทนั ตฤาษี ท่�นกไ็ ม่ได้ไมถ่ ึง
พระสพั พญั ญญู �ณ กแ็ ตท่ �่ นไดร้ ดู้ ว้ ยโลกยิ ฌ�นแปดประก�ร แลอภญิ ญ�
ห้�ประก�ร ท่�นรูอ้ ดีตก�ลแลอน�คตก�ลด้วยญ�ณ ประดุจดังพระญ�ณ
ของพระพุทธเจ�้ พระสกุ กทนั ตฤาษีนนั้ เมอ่ื ท�่ นสร้�งพระนครนี้ ท่�นได้
ขุดพ้ืนแผ่นดินลงไป แลท่�นได้กล่�วไว้ว่� รัตนเจ็ดประก�รมีในก้อนดิน
จะปร�กฏมีพระร�ช�ที่ดี ถ่�นไฟสีเขียวมใี นก้อนดินก้อนหนง่ึ จะปร�กฏ
มีพระร�ช�ที่ช่ัว ข้�วเปลือกไม่มีผลในก้อนดินก้อนหน่ึง จะปร�กฏเป็น
เมืองร้�งเมื่อท่�นเห็นเหตุนี้ด้วยญ�ณแล้ว ท่�นจ่ึงได้พย�กรณ์ไว้แก่พระ
ว�สเุ ทวฤาษี พย�กรณน์ น้ั ไดม้ แี ลว้ ในก�ลกอ่ นอย�่ งน้ี ภ�ยหลงั กม็ ปี ร�กฏ
ต�มทที่ �่ นไดพ้ ย�กรณไ์ วแ้ ลว้ นน้ั แทจ้ รงิ บคุ คลผฉู้ ล�ดทง้ั หล�ยยอ่ มกล�่ ว
ว่�ปัญญ�ประเสริฐประดุจดังพระจันทร์ซ่ึงเป็นพระร�ช�ของด�วฤกษ์ท้ัง
หล�ย บัณฑิตย่อมกล่�วว่�ประเสริฐกว่�ดวงด�วท้ังหล�ยเหล่�น้ัน อน่ึง
ธรรมของสปั บรุ ุษ คือ ศีลแลสริ ิ เปน็ ธรรมติดต�มตนไป ยอ่ มเกดิ มีแกผ่ ู้
มปี ญั ญ�ดว้ ยประก�รฉะน้ี
