Page 173 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 173
พระญ�ณวิจิตร (สทิ ธิ โลจนานนท)์ แปล 141
พระองค์ตรัสอย่�งนี้แล้ว ก็เสด็จเห�ะไปบนเวห� ส่วนข้�พระองค์จึงต้ัง
ก�ผเู้ ปน็ หล�นใหร้ กั ษ�ทนี่ พี้ ระมห�ร�ชเจ�้ ไมท่ รงทร�บ จงึ ใหก้ ระท�ำ เรอื น
จัณฑเ์ พอ่ื จะกระทำ�สรีรกิจ ไดเ้ สด็จไปยังท�่ มกล�งระเบยี ง ส่วนก�น้นั ได้
กระท�ำ นมิ ติ แกพ่ ระองคเ์ พอื่ จะห�้ มพระองค์ ขอพระมห�ร�ชเจ�้ อย�่ ไดท้ รง
พระพโิ รธก�น้ันเลย ก�นนั้ จะกระท�ำ ประโยชน์แก่พระองค์
พระย�ก� แสดงธรรมแกพ่ ระเจ้�อ�ทิตยร�ช ด้วยพุทธลีล�เป็น
ไปต�มถ้อยค�ำ ของพระพทุ ธเจ�้ อย่�งนี้
สว่ นพระเจ�้ อ�ทติ ยร�ช ไดส้ ดบั ธรรมของพระย�ก�เผอื ก กม็ พี ระ
ร�ชหฤทยั ซ�่ นไปดว้ ยพระปตี สิ นิ้ คว�มสงสยั แลว้ จงึ บงั คบั อ�ำ ม�ตยว์ �่ ดกู ร
อ�ำ ม�ตยผ์ เู้ จรญิ ท�่ นทงั้ หล�ยจงพจิ �รณ�ทน่ี น้ั ในขณะนแ้ี ลว้ จงขนเอ�ดนิ
ทีช่ ว่ั ชวั่ ออกเสยี จงขนดินทีด่ ขี นทร�ยท่ีดีม�ใสไ่ ว้ในทน่ี น้ั ใหเ้ ตม็ จงดี
พระเจ�้ อ�ทติ ยร�ช บงั คบั ร�ชอ�ำ ม�ตยท์ งั้ หล�ยอย�่ งนแี้ ลว้ กบ็ ชู �
พระย�ก�ดว้ ยเครอื่ งบชู �สกั ก�ระอกี แลว้ กระท�ำ อญั ชลปี ระคองขน้ึ บนพระ
เศยี รเกล�้ เมื่อจะชมเชยพระคุณของพระย�ก�เผอื กนน้ั จงึ ตรัสว่�
ดูกรพระย�ก�ผู้เป็นใหญ่ ท่�นเป็นผู้สมควรดีนัก ท่�นเป็นผู้
มอี �ยยุ ืน ท่�นไดเ้ ห็นพระสัมม�สัมพุทธเจ้� ได้ฟังพระธรรมแตพ่ ระโอษฐ์
ของพระพุทธเจ้�น้ัน ข้�พเจ้�ทั้งปวงเป็นผู้อ�ภัพ ม�เกิดในก�ลสูญจ�ก
พระพุทธเจ้�เสียแล้ว แลไม่ได้เห็นพระพุทธเจ้�ด้วยได้เห็นอยู่แต่หมู่
พระภิกษุสงฆ์อันอุดมน้ัน อน่ึงธรรมใดท่ีท่�นฟังม�แต่พระโอษฐ์ของ
พระพุทธเจ้�นั้น ธรรมนั้นท่�นแสดงดีแล้ว เหตุใด เหตุดังนั้น ข้�พเจ้�
ทั้งหล�ยสำ�คัญอยู่ซึ่งธรรมที่ท่�นแสดงแล้วน้ัน ว่�เหมือนกับธรรมท่ี
พระพุทธเจ้�แสดงแล้ว
ล�ำ ดับนน้ั พระย�ก�จงึ กร�บทลู ว่�
ข้�แต่มห�ร�ชเจ้� ขอพระองค์จงทรงพระชนม์อยู่สิ้นก�ลน�น
เถดิ ขอพระองคจ์ งรกั ษ�พระร�ชอ�ณ�เขตโดยธรรมเถดิ ขอพระองคอ์ ย่�
