Page 82 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 82
J50 ปริเฉท ๗
จ�มเทววี งศ์
แม้ว่�หมู่กองทัพมิลักขทั้งหล�ยนั้นสิ่งใดได้ถือไว้แล้วในมือ ก็พ�
กนั สละทงิ้ สง่ิ นนั้ เสยี หนไี ปแตม่ อื เปล�่ สว่ นเจ�้ กมุ �รทง้ั สองกใ็ หน้ �ำ ข�่ วส�ร
ท่ีมชี ัยนัน้ ไปทลู แด่พระจ�มเทวพี ระม�รด�ของตนโดยทนั ที
พระน�งจ�มเทวีได้สดับข่�วส�รนั้นแล้ว ก็มีพระทัยโสมนัส
ผ่องแผว้ สดุ ท่จี ะเปรยี บป�น แล้วมพี ระบรหิ �รให้ตีกลองป่�วช�วพระนคร
ทง้ั ปวงใหท้ ร�บว�่ “เดยี๋ วนพ้ี ลมลิ กั ขทงั้ หลายมมี ลิ กั ขราชเปน็ ประธาน ได้
พากันทง้ิ สง่ิ ของๆ ตนๆ ปลาสนาหนไี ปแลว้ ชาวพระนครของเราทัง้ หลาย
หญงิ ฤๅชายผใู้ ดๆ จะปรารถนาสงิ่ ใดๆ ใหผ้ นู้ นั้ ๆ ออกไปแลว้ ถอื เอาสง่ิ นน้ั ๆ
เถิด”
ลำ�ดับน้ัน ช�วพระนครทงั้ ปวงเหล�่ นัน้ พ�กนั ดีใจแล้ว ออกไปถงึ
ขนั ธว�รของมลิ ักขทง้ั หล�ยแลว้ ถือเอ�ต�มใจชอบของตน
แมพ้ ระกมุ �รทง้ั สองน้นั ครนั้ ทร�บคว�มท่แี หง่ มลิ ักขทง้ั หล�ยไม่
ม� กพ็ �บรวิ �รของตนกลบั เข�้ ไปสพู่ ระนคร ขนึ้ สรู่ �ชนเิ วศนแ์ ลว้ สรงสน�น
แล้ว ถว�ยอภิวนั ท์พระม�รด�แล้ว ไดน้ ั่งด่มื พระถนั องค์ละเต�้
ฝ่�ยพระน�งเจ้�จ�มเทวี ก็ประคองพระบุตรของพระองค์ด้วย
พระหตั ถท์ ง้ั สองแลว้ จมุ พติ พระเศยี รแลว้ เล่� ทรงประส�ทห�ทเ่ี ปรยี บมไิ ด้
แล้วรับส่ังให้น�ยเสมียนแลน�ยนักก�ร จัดชัยบ�น สุร�บ�น เล้ียงพวก
สุรโยธ�ทง้ั หล�ย แลประท�นวตั ถ�ภรณ�ลงั ก�ร เปน็ ตน้ ต�มสมควรแก่
พลสรุ โยธ�ทงั้ ปวงโดยส�ม�รถแกไ่ ชยทศิ น์ แลเลน่ มห�วชิ ยั มหรสพตลอด
ก�ล ๗ วัน แลได้บูช�แก่พร�หมณท์ ัง้ หล�ย มีพระโหร�ธิบดเี ปน็ ต้น แล
ช�้ งมงคลหตั ถรี ัตนด้วยมห�สกั ก�รทัง้ หล�ย
ฝ่�ยว่�ประชุมชนช�วพระนครท้ังหล�ยน้ัน ก็พ�กันห่ืนหรรษ์
ช่ืนมื่นนำ�ม�ซ่ึงพหูบรรณ�ก�รทั้งหล�ย มีคันธบุปผ�เป็นต้น แล้วถว�ย
อภวิ นั ทต์ อ่ พระม�รด�พระบตุ รทงั้ ส�มองคน์ น้ั แสดงโถมน�ก�รว�่ ข�้ พเจ�้
