Page 86 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 86
J54 ปริเฉท ๘
จ�มเทววี งศ์
ไดย้ นิ ว�่ ในก�ลกอ่ นพระปติ ลุ �เจ�้ ของเร�ทง้ั หล�ย จะใหเ้ ร�ทง้ั สอง
รบด้วยพระธิด�องค์เล็กของพระเจ้�ลุง เด๋ียวน้ีเร�ท้ังหล�ยจักไปในเมือง
นั้น เพื่อจะรบดว้ ยพระธิด�นน้ั อน่งึ ฉันใดเล�่ พระนครจักเปน็ ของมั่นคง
ดี ดว้ ยแกน่ ไมต้ ะเคยี นหรอื ว�่ ดว้ ยแทง่ เหลก็ กใ็ หท้ �ำ อย�่ งนน้ั เถดิ ตรสั แลว้
ก็ส่งข้�พเจ�้ ม�”
พระกมุ �รทัง้ สองนนั้ คร้นั กล�่ วอนสุ �สน์อย�่ งนี้แล้ว กส็ ่งทตู ทั้ง
หล�ยไป อ�ำ ม�ตยท์ ตู นน้ั รบั ว�่ ส�ธแุ ลว้ ถว�ยอภวิ นั ทพ์ ระกมุ �รทงั้ สองแลว้
พ�กนั ไปสสู่ �ำ นกั พระเจ�้ มลิ กั ขร�ชดว้ ยบรวิ �รทง้ั หล�ยของตนถงึ แลว้ ถว�ย
บรรณ�ก�รแล้ว กถ็ ว�ยอภิวนั ท์ทูลคว�มโดยนัยอนั พระกุม�รส่งั แล้ว
ฝ�่ ยพระเจ�้ มลิ กั ขร�ช ครน้ั ไดท้ ร�บร�ชส�สนน์ นั้ แลว้ กห็ ว�ดหวนั่
พระหฤทยั กล�่ วกบั ทูตอย�่ งนวี้ ่� “ดรู าทตู ผ้มู ภี าระอันเสมอ ขอทา่ นอย่า
กล่าวคาำ อยา่ งนีแ้ กเ่ ราเลย เราผใู้ ดเล่า แตก่ าลก่อนนั้น เราไม่ไดเ้ หน็ พระ
หลานเราทั้งสองด้วยจักษุ จึงได้พยายามมานะแต่นั้นมา ก็กาลใดเล่า
เราได้เห็นพระนัดดาท้ังสองของเราด้วยจักษุ รู้ว่าทรงสรีรรูปเป็นอันงาม
ประทับอยูเ่ หนือคอช้างหตั ถรี ตั นอนั ประดับแล้ว ได้สาำ คัญใจว่า “โอ พระ
หลานเราทงั้ สอง งามหาทจ่ี ะเปรยี บมไิ ด้ ประหนงึ่ วา่ พระขนั ธบตุ รอนั เสดจ็
ทรงคอพระยาเอราวัณ อนึ่งโสดพระหลานเราทั้งสอง ได้จัดสุรโยธาโดย
เบอื้ งหนา้ เบอ้ื งหลัง เบ้อื งขวา เบ้ืองซา้ ย ดูสมา่ำ เสมองามหาท่ีจะเปรยี บ
มไิ ด้ ราวกะวา่ เทพโยธที ง้ั หลาย กใ็ นชมพทู วปี น้ี พระราชาองคใ์ ดองคห์ นง่ึ
ไดช้ อื่ วา่ เปน็ ผสู้ ามารถ เพอื่ จะรบดว้ ยกมุ ารทงั้ สองนไี้ มม่ แี ลว้ อนง่ึ เลา่ พระ
ธดิ าทงั้ สองของเรา งามราวกบั เทพอปั สร เราจกั ใหแ้ กพ่ ระหลานเราคนละ
คน เราไดด้ าำ รใิ นใจไวว้ า่ จาำ ทาำ กลุ พนั ธส์ นั ถวดว้ ยพระกมุ ารทง้ั สองน้ี ตราบ
เทา่ ลกู ของลกู แลลกู ของหลานกเ็ ดย๋ี วน้ี พระหลานเราไดส้ ง่ สาสนม์ ายงั เรา
เพื่อจะรบกัน ก็การรบอันไม่เป็นที่ชอบธรรมจงอย่ามีแก่เราทั้งหลายเลย
