Page 161 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

สพุ ชิ ญา เทพวลั ย

เหตกุ ารณใ นครงั้ นที้ ำใหฉ นั เขา ใจคำนยิ ามทปี่ สู กั ใชพ ดู ถงึ มนษุ ย “มติ รภาพคู
ศตั ร”ู เพราะมนษุ ยค อยชว ยเหลอื ดแู ลปา ไม ตน นำ้ ลำธาร ทำใหเ กดิ มติ รภาพระหวา ง
มนษุ ยก บั สงิ่ ตา งๆ รอบตวั แตม นษุ ยก เ็ ปน คนพรากสิ่งสำคญั ตา งๆ ไปจากฉนั ทงั้ เพอื่ น
พอง พี่นอง และบุคคลที่เคารพรัก มนุษยจึงถือวาเปนศัตรูไปในตัวดวย

ฉันใชเ วลาทำใจประมาณสองสปั ดาหถ ึงแมว า ฉันจะยังไมล ืมทกุ ๆ คนแตฉ ัน
ก็หายเศราไปบางแลว ฉันตัดสินใจจะเปนใหไดอยางปูสัก คอยสอนตนกลาที่พึ่งเกิด
ใหมและเฝามองมนุษยจากมุมหนึ่งในปาผานทางพี่สายลม ลุงกอนเมฆ นาน้ำฝนที่
ยังคงแวะเวียนมาหาฉันอยางไมขาด

ฉันเลาเรื่องตางๆ ใหกับตนกลาตนนอยๆ ฟง ทั้งเรื่องในปาและเรื่องนอกปา
แตเ รอ่ื งทฉี่ นั จะเลา เปน พเิ ศษกค็ อื เรอ่ื งของมนษุ ย เรอ่ื งของภมู ปิ ญ ญาของคนไทยทฉี่ นั
เคยพบเหน็ และประสบมากบั ตวั ทงั้ ขอ ดขี องภมู ปิ ญ ญาทบี่ อกถงึ การพฒั นาของมนษุ ย

๑๕๓