Page 158 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

สกั นอ ย

“ปกู บ็ อกไมไ ดห รอกนะวา ประเทศไหนดกี วา กนั เพราะแตล ะประเทศมสี ภาพ
แวดลอ มแตกตา งกนั ภมู ปิ ญ ญาทไ่ี ดม าและสามารถนำไปใชไ ดจ รงิ ยอ มไมเ หมอื นกนั ดว ย”

“อยางนั้นเหรอครับ...เสียดายจังที่ไมรูคำตอบ” คงเพราะฉันทำเสียงเศรา
เกินไปปูสักจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของฉัน

“อยาพึ่งไปสนใจเรื่องของตางประเทศเลยดีกวา อยางไรเสียพวกเราก็อยู
ไดแตที่นี่ ที่ประเทศไทย สูเอาเวลามาสนใจเรื่องของประเทศไทยจะดีกวานะ นั่นไง
เจา สายลมอยตู รงนน้ั ลองถามเกย่ี วกบั ประเทศไทยกบั เจา พสี่ ายลมของเจา ดสู ิ เจา นน่ั
มันซุกซนจะตาย คงไปเที่ยวเลนมาทั่วประเทศแลวละ”

คำแนะนำของปูสักเหมือนมีใครมารดน้ำใหแกฉันเวลาที่ฉันกำลังกระหาย
น้ำเตม็ ที ฉันรีบเงยหนา มองหาพสี่ ายลมทันที และดเู หมอื นวาพสี่ ายลมจะไดย นิ เสยี ง
พูดของปูสักเหมือนกัน พี่สายลมจึงรีบเคลื่อนที่มาจนทำใหกิ่งกานของฉันสั่นสนั่น
หวั่นไหว

“สวัสดีครับปูสัก หวัดดีสักนอย” พี่สายลมทักทายอยางราเริง ปูสักรับคำ
ทักทายดวยการโยกกิ่งกานของตัวเองไปมา สวนฉันรีบตอบรับทันที

“สวสั ดคี รบั พสี่ ายลม วนั นพี้ ไี่ ปเทย่ี วทไ่ี หนมาบา งครบั ” ฉนั ไดโ อกาสรบี ถาม
ทันที

“ไปมาหลายทเี่ ลยละ นายกร็ นู วี่ า พเี่ คลอื่ นทเี่ รว็ อยแู ลว ” พสี่ ายลมตอบอยา ง
อารมณดี

“พี่ไปทั่วทั้งประเทศไทยหรือยังครับ”
“อยางพี่ก็ทั่วแลวสิ”
“งั้นพี่พอรูเรื่องภูมิปญญาไทยไหมครับ?” ฉันตั้งคำถามดวยดวงตาที่เปน
ประกาย
“ฮือ...เรื่องแบบนี้ถามปูสักไมดีกวาเหรอ ปูสักนาจะรอบรูมากกวาพี่นะ”
พี่สายลมเสนอความคิด กอนจะหันไปมองปูสักที่ยืนฟงพวกเราคุยกันอยู
“ถงึ ปจู ะรเู รอ่ื งมามากมายแตม นั กเ็ ปน เพยี งการฟง ตอ มาอกี ทอดหนง่ึ เทา นน้ั
สูถามจากคนที่เห็นสถานการณไมดีกวาเหรอ” ปูสักตอบกลับมาพรอมรอยยิ้มที่เปน

๑๕๐