Page 153 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

สุพชิ ญา เทพวัลย

มนษุ ยเ ริ่มตั้งถน่ิ ฐานเปน หลกั เปน แหลงมากขึ้น

โดยเรมิ่ จากการตงั้ ถนิ่ ฐานใกลๆ พนื้ ปา และแหลง นำ้ กอ น

จะขยบั ขยายอาณาเขตของตนไปเรอื่ ยๆ จนมพี นื้ ทใี่ ชป ลกู

พวกนอ งตน ขา วหรอื เลย้ี งนอ งหมู นอ งไก นอกจากนพี้ วก

“ เขายังมีการทำเครื่องมือตางๆ จากสิ่งตางๆ อีกดวย
ตอมามนุษยเริ่มมีการแบงแยก เพราะความที่

พวกเขามีความคิดเห็นไมตรงกันบางหรือแมแตการ

สบื ทอดมรดกของคนทมี่ ลี กู หลานหลายคน ทำใหเ กดิ

“ภมู ิป˜ญญา” เหตุการณตางๆ ที่รายแรงที่สุดคือการทำรายรางกาย
จนถงึ ขน้ั เสยี ชวี ติ พวกเขาจงึ เรม่ิ แบง ขา วของหรอื พื้นที่
ภมู ิ หมายถึง ความรŒู ตางๆ เปนของตัวเองและของคนอื่น ซึ่งเรื่องนี้ลุงกอน
“
ส‹วนป˜ญญา เมฆที่ลอยอยูบนทองฟาเปนคนที่เห็นเหตุการณอยาง
ชัดเจนที่สุดเปนคนเลาใหฟง
หมายถงึ ความคดิ แตม นษุ ยก ย็ งั คงเขา มาในปา เพอื่ ลา สตั ว เกบ็

พวกพืชสมุนไพรตางๆ หรือแมแตเก็บเศษไมเศษฟน

จากกิ่งที่หักแลวของฉันกับปูสักดวย

นาน้ำฝนบอกวา เวลาที่นาน้ำฝนไปตกยัง

พื้นที่ที่มีผูคนอาศัยอยู คนในบริเวณนั้นจะดีใจกันมาก

แตถาวันไหนที่นาน้ำฝนอารมณไมดี เวลาไปที่ไหนนาน้ำ

ฝนจะตกแบบไมลืมหูลืมตาเพื่อเปนการระบายอารมณ

ทำใหมนุษยเขาใจผิด แลวมีความเชื่อกันไปตางๆ นานา

จนเกิดเปนวิธีการแกไขตางๆ มากมาย เชน การปก

ตะไครเพื่อไมใหนาน้ำฝนตกหรือการแหนางแมวเพ่อื ให

นา นำ้ ฝนไปหา

วิธีการตางๆ เมื่อสืบทอดตอกันมาก็กลายเปน

สิ่งที่ผูคนตองปฏิบัติจึงเปลี่ยนชื่อเปนพิธีกรรม นอกจาก

๑๔๕