Page 152 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย
P. 152
สกั นอย
นอกจากตัวแลวผมของฉันก็มีหลายสี มีทั้งสีน้ำตาล สีเหลือง สีแดง หรือแมแต
สีเขียว... ทายกันถูกหรือยังเอย?
คนที่ทายวาฉันคือ “ตนไม” ตองขอปรบมือใหเลย เพราะวาเปนคำตอบที่
ใกลเ คยี งมากแตก ย็ งั ไมถ กู หรอกนะ เพราะคำวา “ตน ไม” เปน แคค ำเรยี กพวกฉนั หรอื
พวกทคี่ ลายๆ ฉันโดยรวมเทานั้น ถึงแมค นสวนใหญจ ะเรียกชื่อของฉันโดยเติมคำนำ
หนาวา “ตน” ก็ตาม แตชื่อของฉันมีเพียงพยางคเดียว และก็ขึ้นตนดวย ส.เสือ
ทายกันถกู หรือยัง?
ถา ยงั ทายไมถ กู กข็ อแสดงความเสยี ใจดว ย และตอ งขอขดั จงั หวะในการคดิ
เพราะฉันตองขอเฉลยคำตอบแลว เนื่องจากฉันมเี วลาไมม าก อีกอยางคนทีร่ คู ำตอบ
ตั้งแตคำใบแรกคงจะเริ่มเบื่อกันบางแลว
ชื่อของฉันก็คือ “สัก”
ใชแลว!!! ฉันคือ ตนสัก นั่นเอง
ฉันเริ่มเรียนรูสิ่งตางๆ รอบตัวตั้งแตยังเด็ก คนที่ชวยสอนฉันมีมากมาย
ทั้งพี่สายลม ลุงกอนเมฆ นาน้ำฝน หรือแมแตสัตวชนิดตางๆ อยางเชน นองนกกับ
คณุ ผง้ึ นอกจากนยี้ งั มปี สู กั อกี ตน หนง่ึ ทคี่ อยชว ยเหลอื สกั ตน นอ ยๆ ทไี่ รญ าตขิ าดมติ ร
อยางฉันใหเติบโตมาเปนสักที่แข็งแรงไดขนาดนี้
ถึงตอนนี้ปูสักจะไมอยูแลวแตฉันก็ยังจำสิ่งตางๆ ที่ปูสักสอนไดเปนอยางดี
ปูสักสอนเรื่องราวตางๆ ใหฉันตั้งมากมาย แตเรื่องที่ฉันสนใจมากที่สุดคือเรื่องของ
“มนุษย”
ปูสักใหคำนิยามของมนุษยวาเปน “มิตรภาพคูศัตรู”
ที่เรียกอยางนี้เพราะมนุษยมีทั้งดีและไมดี ซึ่งฉันก็เคยเห็นมาแลวทั้งสอง
แบบ แตฉันก็ยังสนใจในตัวของมนุษยอยูดี ยิ่งเรื่องของพัฒนาการดวยแลว ฉันยิ่ง
สนใจเปนพิเศษ
ปูสักเลาใหฟงวามนุษยดำรงชีพอยูดวยของจากธรรมชาติ เชน การกิน
ผลหมากรากไม การลาสัตวปา การใชสวนตางๆ ของพืชมาสรางบาน การทำ
ยารักษาโรค ตลอดจนเปนสถานที่ใชพักผอนหยอนใจ
๑๔๔