Page 151 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

สพุ ชิ ญา เทพวัลย

สักนอ ย

“ ฉันเติบโตขึ้นมาในพื้นที่สีเขียว ตัวสูงใหญ
แข็งแรงสามารถเปนที่พึ่งใหคนอื่นได ฉันมีพี่นองหลาย

คนแตฉันก็ไมรูหรอกนะวาพอแมของฉันคือใคร บางที

...เพราะนอŒ ยสงิ่ นกั“ พวกเขาอาจจะเปนคนๆ เดียวกันก็ได ฉันมีอายุยืนยาว
ทถ่ี ึงตัวจะตายไปแลวŒ จนสามารถมีลูกไดหลายคน ลูกๆ ของฉันสามารถทำ
ร‹างกายจะมีประโยชน ประโยชนใ หก บั คนอน่ื ไดม ากมาย... ทายซวิ า ฉนั คอื อะไร?

ดงั นั้น ยังทายไมถ กู กนั อีกเหรอ...ไมเ ปน ไร...จะบอกใบ
จงภูมิ ใจไวŒเถิด ใหอีกหนอยก็ได

อะ !! แตค นทท่ี ายถกู แลว ตอ งเกบ็ เงยี บไวก อ นนะ

ถาพรอมแลวก็ไปฟงคำใบตอไปกันเลย!

ฉันไมสามารถเคลื่อนที่ไปไหนได ไดแตโยกตัว

ไปมาตามสายลม ตัวของฉันเปนสีน้ำตาลแตก็ไมไดสี

น้ำตาลตลอดตัวหรอกนะ บางที่ก็สีเขมบางที่ก็สีออน

๑๔๓