Page 154 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย
P. 154
สักนอย
จะมพี ิธีกรรมเกี่ยวกับนาน้ำฝนแลว ยังมพี ิธกี รรมเกี่ยวกับ
คุณดวงอาทิตย คุณดวงจันทร คุณดวงดาว คุณแมน้ำ
เรื่องพวกนี้พอไปเลาใหคุณแมน้ำฟง คุณแมน้ำก็หัวเราะ
และหันไปหยอกลอเลนกับพวกคุณปลาที่อยูในน้ำแทน
ฉนั ไมเ ขา ใจอยา งมากวา ทำไมคณุ แมน ำ้ ถงึ ตอ ง
หัวเราะทั้งที่เปนเรื่องเกี่ยวกับตวั เองแทๆ ในวนั หนง่ึ ฉนั ท่ี
เกบ็ ความสงสยั ไวไมอยู จงึ ตดั สนิ ใจถามปสู กั ผรู อบรขู อง
“ ฉนั “ปูสักครับ ทำไมคุณแมน้ำตองหัวเราะเร่ือง
พิธีกรรม ของ มนุษย ดวย ละ ครับ ”
...อายุขัยของมนุษยชา งส้ันนกั ... ฉันแสดงสีหนาฉงน
“ “ก็เพราะคุณแมน้ำเขาไม
พวกเขาจงึ ถายทอดความรูที่ได สนใจในภูมิปญญาของมนุษยนะสิ”
ใหกับคนรอบขา ง... ปูสักตอบกลับมาพรอมรอยยิ้ม
“ภูมิปญญาของมนุษย?
คืออะไรครับ ผมไมเขาใจ” ฉันเริ่ม
งงกับคำศัพทใหมที่ไมเคยไดยินมากอน
“สักนอยเอย ภูมิปญญาของมนุษยก็คือสิ่งที่
ทำใหเจาสนใจในตัวมนุษยอยางไงละ”
“ที่ผมสนใจคือการดำเนินชีวิตของมนุษยและ
การแกไขปญหาตางๆ ของมนุษยที่เจออยูในชีวิตประจำ
วันตางหากละครับ”
“กส็ งิ่ ทมี่ นษุ ยท ำอยทู กุ วนั นแี้ หละคอื ภมู ปิ ญ ญา
ซึ่งเกดิ จากการทดลองถกู ทดลองผดิ ของบรรดามนษุ ยร ุน
แรกๆ และถา ยทอดสิ่งทถี่ กู สิ่งทผี่ ิดใหค นรุนหลงั รวู าอะไร
ควรอะไรไมควรอยางไรละ”
๑๔๖
