Page 168 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

สวนสมท่หี ายไป

ความอยากนั่นไวกอน เพราะหากน้ำหนักฉันมากขึ้นไปกวานี้ ดีไมดี พื้นของเพิง
แหงนี้ที่ทำดวยไมไผอาจจะแหวกเปนรูพาฉันไปนอนเลนกับโคลนของทองรองใตเพิง
นี้ก็เปนได

แมถ ามฉนั วา มอี กี รานหนึ่งที่ขายผลไมเหมือนกัน ลกู จะแวะไปดูไหมเผื่อ
จะไดข อ มลู มากขน้ึ ฉนั ตอบตกลง ไมน านนกั แมก เ็ ลย้ี วเขา ซอยขา งๆ ของรา นผลไม

เจาของรานกำลังนั่งดูทีวีอยูบนเตียงผาใบ พัดลมตัวเล็กหมุนใบพัดไป
ริ้วๆ อยางจัดเจน ดวยอากาศในยามเย็นและอยูในซอยใกลชานเมืองเชนนี้ ทำให
บรรยากาศของรานแหงนี้ดูไมเลวนัก ทันทีที่ฉันลงจากรถ หญิงวัยกลางคนที่ดูใจดี
ก็ลุกขึ้นกลาวทักทายกับแมอยางเปนกันเอง

“สวัสดีคะ วันนี้ซื้อผลไมอะไรดี อาวนั่น ลูกสาวหรือคะ”
แมก็ตอบกลับตามประสาของลูกคาที่แวะเวียนมาซื้อผลไมที่นี่เปน
ประจำ
“อื้มใชคะ เนี่ยเผอิญลูกสาวมาหาขอมูลทำ
รายงานเกี่ยวกับสมบางมด พอมีสมบางมดขาย
ไหม”
สิ้นเสียงนาก็รีบชี้ไปยังเขงตรงหนา
“นี่ไงคะ สมบางมด” หลังจากการ
สนทนาสักครูหนึ่ง ฉันก็ไดรูวา ความ
จริงแลว นาสาวผูนี้เคยเปนชาวสวนสม
มากอน ฉันดีใจจนพูดไมถกู กอนหนานี้ฉัน
มีคำถามอยูมากมาย แตกลับพูดไมออกเสียแลว
ในตอนนี้ ฉันยืนนิ่งอยูสักพักหนึ่งเพื่อเรียบเรียงคำพดู และไมนาน
นาสาวก็เลาชีวิตชวงหนึ่งที่เปนชาวสวนใหฉันฟง
“หนเู อย เมื่อ ๒๐ ปกอน ตรงนี้ยังเปนสวนสมอยูเลย
นะคะ ถนงถนนตรงนมี้ นั ไมม เี ลยนะลกู เปน สวน
สมไปหมด เดินทางลำบากไมสะดวกสบาย

๑๖๐