Page 171 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

นนั ทิชา ตยิ ะโรจน

“จริงๆ แลว ยังมีสมบางมดที่ปลกู ที่บางมดเหลือนะลูก” ฉันมองหนาแม
ที่กำลังขับรถไปซื้อกับขาวจากรานอาหารที่อยูไมไกลนี้ ฉันมองหนาแมอยางสนใจ
ฉันนึกออกแลว สมบางมดที่แมวานั้น อาจจะเปนบานของผูใหญบานคนหนึ่งที่
แมรูจักก็ได แมเคยเลาใหฟงถึงรสชาติสมบางมดของบานผูใหญที่วาหวานหอมกวา
สมใดๆ แตสมผูใหญนี่ไมไดปลูกไวขายโดยเฉพาะ ดวยความที่ปลกู ยากและไมไดมี
ไวขายมากมาย เมื่อตนสมบานผูใหญออกผลครั้งใด ก็มักจะถกู ขอซื้อไปดวยราคา
ที่สูงลิ่ว กวาจะเหลือใหฉันไดลิ้มรสสักครั้งก็ถกู ขอซื้อไปจนหมดสวนเสียแลว

ความจริงแลวฉันเองอยากไปสวนสมเหลือเกิน แตจนถึงบัดนี้ฉันก็ยังไมได
ไปเสียที หากมีโอกาสสักครั้ง ฉันจะไปเหยียบแผนดินสมบางมดผืนสุดทายนั้นให
ไดแนนอน ฉันยังคงเฝารอเวลาที่สมบางมดจะไดมีโอกาสผลิดอกสมบานอีกสักครั้ง
ดวยจิตวิญญาณของชาวบางมดคนหนึ่ง การสญู เสียเอกลักษณของชุมชนไปอยาง
สมบางมด เปนสิ่งที่เลวรายที่สุดอยางหนึ่งของชุมชน

แมวาบางมดยังคงความรมรื่นรวมถึงสิ่งปลูกสรางอสังหาริมทรัพยใหม
ที่สวยงามและเจริญนาอยูมากขึ้นกวาแตกอน และฉันเองก็เกิดไมทันที่จะไดเห็น
ภาพของสวนสมที่ยืนตนออกผลสวยงามก็ตาม แตไมวาครั้งใดก็ตามที่ฉันไดยินวา
สมบางมดไดหายไปจากบางมดแลวนั้น ก็ทำใหฉันอดสลดใจไมไดจริงๆ

ฉันกลับไปถึงบานลงมือเขียนรายงานเลมงามดวยจิตวิญญาณดวงนอยๆ
ของฉัน ฉันพยายามรวบรวมทุกสิ่งอยางที่ฉันไดรับในวันนี้ลงไปในรายงาน ฉันไมรู
หรอกวา รายงานเลม นจ้ี ะไดค ะแนนเตม็ หรอื ไม แตส ำหรบั ตวั ฉนั แลว รายงานเลม น้ี
เปรียบเสมือนความรักทั้งหมดของฉันที่มีใหแกสมเขียวหวานและชุมชน

กอนที่ฉันจะบรรจงจบเลมรายงานเลมนี้ของฉัน ฉันไดแตพร่ำขอบคุณ
ลุงๆ ปาๆ ที่ใหความรูใหจิตวิญญาณของชาวบางมดที่ฝงลงไปในจิตใจของฉัน และ
ทสี่ ำคญั ฉนั ตอ งขอบคณุ แมจ รงิ ๆ ทที่ ำใหฉ นั เกดิ มาภายใตส งั คมทรี่ ม เยน็ อยา งบางมด
ฉันภูมิใจที่ไดอยูในชุมชนที่เคยเปนชาวสวนเชนนี้ และตำนานของสมบางมดนั้นจะ
ติดอยูในใจของฉันไปตลอด

๑๖๓