Page 173 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

กมลวรรณ ศรีคำทา

ขนมเทียน...ของแม

“...แตก‹ ารบรกิ ารที่ดี “ทง้ั หมด ๒๐๐ บาทคะ ” เสยี งใสของเดก็ ผหู ญงิ
คนหนึ่งที่ยืนอยูหนาบานซึ่งมีเตาถานสามใบต้ังเรียงกัน
อยู และกำลังคุดวยไฟที่กำลังลามเลียลังถึงใบใหญ
ซึ่งวางตั้งอยูบนเตาทุกใบบริเวณดานขวาของหนาบาน

อยา‹ งเดียวน้ัน สวนดานซายเปนโตะไมที่วางขนมเทียนที่หอดวยใบตอง

ไม‹ไดเŒ ปšนสิ่งที่ทำใหŒ หลายสิบลูกทั้งที่ยังไมไดนึ่งอยูบนถาดสำหรับนึ่ง สวนที่
“ขนมเทียนของแม‹ขายดี นึ่งเสร็จแลวกถ็ กู วางเรยี งพักไวท ีถ่ าดไม บริเวณหนาบาน
ส่ิงทีส่ ำคัญอกี อยา‹ งคือ ดวู นุ วายมากสำหรบั เดก็ ผหู ญงิ คนนี้ เพราะเธอกำลงั เรยี ง

รสชาตขิ องขนม... ขนมออกจากหมอนึ่งรอนๆ ลงใสถาดใบใหม แตก็มีคนที่
เดินผานไปมาก็มาซื้อขนมเรื่อยๆ จนเธอตองปลีกตัวมา

ขายกอนจนเธอขายเสร็จเรียบรอยเธอจึงมาทำงานตอ

บานของเด็กผูหญิงคนนี้เปนรานเสริมสวย

เพราะแมของเธอเปนชางทำผม แตแมก็มีความสามารถ

ในการทำขนมขายเชนเดียวกัน โดยเฉพาะขนมเทียน

ทวี่ ันไหนถาแมไ ดท ำขนมเทียนแลว ไมต องกลัววาจะไมมี

คนซื้อเลย ยิ่งเปนวันเทศกาล ก็ยิ่งตองสั่งจอง เพราะวา

๑๖๕