Page 174 - เมื่อวัยใสเขียนเรื่องภูมิปัญญาไทย

ขนมเทียน...ของแม

ถาไมสั่งก็อาจจะอดไปเลยก็เปนได จุดสำคัญของการที่มีลูกคาประจำของแมก็คือ
การบริการที่ดี และเอาใจลูกคา ซึ่งเปนสิ่งที่ยายของเด็กผูหญิงคนนี้ไดพร่ำบอกกับ
เธอทกุ วนั แตก ารบรกิ ารทด่ี อี ยา งเดยี วนน้ั ไมไ ดเ ปน สง่ิ ทท่ี ำใหข นมเทยี นของแมข ายดี
สิ่งที่สำคัญอีกอยางคือรสชาติของขนม ทั้งไสขนมและเนื้อแปงที่มีรสชาติอรอยและ
เปนเอกลักษณเฉพาะของคนทำก็สำคัญเชนเดียวกัน ซึ่งเรื่องนี้เปนเพียงคำบอกเลา
ที่เด็กผูหญิงคนนี้ไดรับฟงมาตั้งแตเด็ก ซึ่งมีบางสิ่งที่เธอฟงแลวไมเขาใจเชนกัน

“รัน ยายหอขนมเสร็จแลว รีบไปยกเร็ว เดี๋ยวขนมจะไมทันสงนะ”
เสยี งแมข องเดก็ ผหู ญงิ ไดเ รยี กชื่อเธอจากขา งในบา นทกี่ ั้นดว ยกระจกใส ซึ่ง
สามารถมองเหน็ การทำงานภายในบานดวยครบถวน แมข องรันกำลังนวดแปง สขี าว
นวลในกะละมังโลหะใบใหญขางกับยายที่นั่งหอขนมอยูบนโตะไม ซึ่งตรงหนาของ
ยายนั้นมีใบตองวางเปนกอง และแยกแตละชนิดไวหอดานนอกและดานใน สวน
ดานขางเปนแปงขนมเทียนที่หอไสไวขางในแลวเรียงอยูในถาดที่ใสน้ำมันพืชไว
ใบหนาของรันไมไดแสดงสีหนาใดๆ ออกมา แตเหงื่อที่ไหลตามลำคอจน
เสื้อดานบนเปยกชุมนั้นบงบอกถึงการอยูหนาเตานั้นรอนเพียงใด รัน แม และยาย
ชว ยกนั ทำขนมกนั ตง้ั แตต สี แี่ ลว ขณะนสี้ บิ โมงเชา แลว งานกย็ งั ไมม ที า ทางวา จะเสรจ็
เธอเดินเขาไปในบานที่กองเต็มไปดวยอุปกรณทำขนม หยิบถาดสำหรับนึ่งที่เต็มไป
ดว ยหอขนมเทยี นสเี ขยี วของใบตองขึ้นมา กอ นจะถามแมต ัวเองทกี่ ำลงั โยนกอ นแปง
ลงใสกะละมังดัง ตุบ!
“ออรเดอรรอบนี้กี่ลูกละแม” รันถามขณะที่ตัวก็เดินไปยังหนาบาน พลาง
วางถาดสำหรับนึ่งรอน้ำในหมอนึ่งรอบใหมใหเดือดกอนหลังจากที่เธอเพิ่งเติมน้ำลง
ไปใหมและใสถานเรียบรอยแลว
“รอ ยลกู ของยายนง้ิ รนั ตอ งเอาไปสง ใหเ ขา และสองรอ ยลกู ของคณุ นา ดวง
รายนั้นเขาจะเอาไปนครสวรรคเอาไปทำบุญที่นั่น รันตองแยกไวกอนเลยนะ ตอนนี้
ของไมมีใหทำแลว” แมของรันพูดขณะเทน้ำมันใสแปงที่กำลังนวดอยู รันพยักหนา
เชิงเขาใจ แลวตรวจลังถึงที่พรอมที่จะนึ่ง เธอจึงยกถาดนึ่งขนมที่มีหอขนมเต็มถาด
มาซอนกันสองถาดวางซอนกับหมอดานลางที่น้ำกำลังเดือดพลาน ไมนานไอน้ำ

๑๖๖