Page 40 - เทพนิยายสงเคราะห์เรื่อง เมขลา-รามสูร และพระคเณศ
P. 40
30
ถ้าจะเรียกร้องตัวเราโดยเฉพาะ ก็ต ่อเมื่อมีความจำเป็นจริง ๆ เพราะเราเป็น
เจ้าโทโสร้าย แต่ก ็จะม าให้ตามป ระสงค์” ว่าแล้วก็ห ายตัวไป
ล่วงต่อม า ชายคนนั้นได้อ าศัยส มุดต ำราที่ล ุ่ยก งให้ไว้ สามารถรักษา
ความป ่วยไข้ได้ท ุกข์ข องใคร ๆ ให้หายได้ชะงัด เสมือนว่าแสงแดดในเวลาเช้า
กำจัดห มอกให้จางไปฉ ะนั้น วันห นึ่ง ชายผ ู้น ั้นได้ก ินเหล้าจนเมา บังอาจเข้าไป
นอนในศ าลเจ้า ผู้รักษาเมืองต ้องการเอาต ัวไปล งโทษ แต่พ อน ำต ัวถ ึงข ั้นบ ันได
จวนผู้รักษาเมือง ชายผ ู้นั้นก็เรียกร้องลุ่ยกงให้ช่วยในทันใดนั้นก็มีเสียงฟ ้าลั่น
เปรี้ยงเกิดอ ลหม่านก ันท ั้งเมือง ผู้รักษาเมืองต กใจแ ทบข วัญห นี เลยป ล่อยช าย
คนนั้นไปทันที โดยไม่ได้ลงโทษในความผิด
ที่ว่าลุ่ยกงมีพี่น้องอยู่ห้าคนด้วยกันนั้น ในคติทางจีน ถือว่าฟ้าแลบ
ฟ้าผ่าและลมฝน ตกเป็นหน้าที่ของกระทรวงฟ้าผ่าและพายุฝน มีเจ้าหน้าที่
ชั้นผู้ใหญ่อยู่ ๒๔ ตน ที่เป็นชั้นสำคัญคือ เจ้าฟ้าผ่าทั้งห้า (โง่ลุ่ยซิ้น)
มีล ุ่ยโจ๊ (ประธาน) ลุ่ยกง เตียนบ๊อ (เจ้าแ ม่ฟ้าแลบ) ฮวงแปะ (เจ้าพายุ) และ
โหซือ (เจ้าฝ น)
ผู้เป็นป ระธานแห่งกระทรวงฟ้าผ่า ที่เรียกว่าลุ่ยโจ๊นี้ เป็นเจ้าม ีสามตา
ตาท ีส่ามอ ยูก่ ลางห น้าผ าก ถ้าล ืมข ึ้นเมื่อใด กเ็ป็นแ สงสว่างพ ุ่งไปข ้างห น้าอ ย่าง
โคมห น้ารถไฟเป็นระยะไกลราวสองศ อก มีต ัวก ิเลนเป็นพ าหนะ ซึ่งสามารถจะ
เดินท างได้ในพริบตาเดียวตั้งล ้านล ี้
ลุ่ยโจ๊นั้น เดิมเป็นมนุษย์มีชื่อเรียกตามที่มีอยู่ในเรื่องห้องสินว่า
บุนไทซือเป็นขุนนางผู้ใหญ่ในพระเจ้าติวอ๋อง ได้ยกทัพไปปราบปรามกองทัพ
ของพ ระเจ้าบ ูอ ๋อง ซึ่งม ีเกียงจูแ หยเป็นแ ม่ทัพ ในท ี่ส ุดบ ุนไทซือแ พ้ ตายในท ี่รบ
ซึ่งในเรื่องห ้องส ินก ล่าวถ ึงก ารรบค รั้งน ี้ไว้อ ย่างพ ิลึกพิลั่น ล้วนเกี่ยวด ้วยก ารใช้
ของวิเศษและเวทม นตร์ต ่าง ๆ เมื่อบ ุนไทซือต ายแ ล้ว ต่อม าภ ายหลังวิญญาณ
ได้รับแ ต่งตั้งให้เป็นเจ้าฟ ้าผ่า พร้อมทั้งบ รรดานายท หารที่ต ายในท ี่รบ ทั้งฝ ่าย
ตนแ ละป รปักษ์อ ีก ๒๔ นายก ็ได้ม าเป็นเจ้าห น้าที่ฟ ้าผ่าด ้วย บุนไทซือน ั้น มีชื่อ
ตั้งในต ำแหน่งว่า กี๋เถียนเอ๋งห งวนห ลุยเสียโผ่ฮั่วเทียนจุ๊น แปลว่า เจ้ารามสูร
