Page 18 - สารัตถะและวิทยวิธีทางภาษาอังกฤษ
P. 18

5-8 สารัตถะและวิทยวิธีทางภาษาอังกฤษ

      สำ�หรับส​ ัญลักษณ์​เพิ่มเ​ติมใ​น​รายการ ‘สัทอ​ ักษร’ ข้างต​ ้น​นั้น มี​ดังต​ ่อ​ไปน​ ี้ คือ
      : 	 เป็น​เครื่องหมายท​ ี่แ​ สดงว​ ่า เสียง​สระ​เป็นส​ ระเ​สียงย​ าว เช่น boot /bu:t/
      ˈ	 เป็นเ​ครื่องหมายท​ ี่​แสดง​การ​ลงเ​สียง​หนัก (stress) เช่น ago /ƏˈgƏʊ/ พยางค์ท​ ี่​ลง​เสียง​
หนักค​ ือ​พยางค์ท​ ี่ส​ อง
      (r) 	แสดง​ว่าจ​ ะ​ออกเ​สียง​ตัว r หรือไ​ม่​ออก​เสียง r ก็ได้ เช่น hair /heƏ(r)/ 
      ใน​หนังสือ​พจนานุกรม​ใช้ ‘สัท​อักษร’ แสดง​การ​ออก​เสียง​ของ​คำ�​ต่างๆ โดย​มัก​จะ​มี​รายการ
‘สัทอ​ ักษร’ พร้อมต​ ัวอย่างไ​ว้ใ​นส​ ่วนห​ น้าข​ องพ​ จนานุกรม ซึ่ง ‘สัทอ​ ักษร’ ที่ใ​ช้ใ​นห​ นังสือแ​ ต่ละเ​ล่มอ​ าจ​
มีร​ ูป​แบบท​ ี่​ไม่เ​หมือน​กัน
      นอกจากเ​รื่อง ‘สัทอ​ ักษร’ แล้ว ในก​ ารอ​ อกเ​สียงภ​ าษาอ​ ังกฤษใ​ห้ถ​ ูกต​ ้องแ​ ละส​ ื่อค​ วามไ​ด้ต​ ามท​ ี​่
ต้องการน​ ั้น เสียงว​ รรณยุกต์ (tone) การเ​น้นเ​สียง (stress) และก​ ารใ​ช้ท​ ำ�นองเ​สียง (intonation) ในค​ ำ� 
วลี และป​ ระโยคน​ ับว​ ่าส​ ำ�คัญเ​ช่นก​ ัน ซึ่งแ​ ต่ละเ​รื่องม​ ีก​ ฎเ​กณฑ์ รายล​ ะเอียดม​ าก ในท​ ี่น​ ีจ้​ ะก​ ล่าวถ​ ึงแ​ ต่ละ​
ส่วนเ​พียง​คร่าวๆ เท่านั้น ท่าน​สามารถศ​ ึกษา​ทบทวนไ​ด้​ใน​หน่วย​ที่ 1 ตอนท​ ี่ 1.3 เรื่องห​ ลักก​ าร​พูด
      ระดับเ​สียง​ที่​ใช้​พูด​ในภ​ าษา​ต่างๆ บางภ​ าษา​อาจท​ ำ�ให้ค​ วามห​ มายข​ องค​ ำ�​เปลี่ยนแปลงไ​ด้ เสียง​
วรรณยุกต์ (tone) ที่​แตก​ต่าง​กัน​ในภ​ าษา​ไทย​อาจท​ ำ�ให้​คำ�​นั้นๆ มี​ความห​ มาย​ไม่​เหมือน​กัน เช่น แว่น
แหวน แต่​เสียง​วรรณยุกต์​ที่​แตก​ต่าง​กัน​ใน​ภาษา​อังกฤษ​ไม่​ได้​ทำ�ให้​ความ​หมาย​ของ​คำ�​นั้นๆ เปลี่ยน​
ไป แต่จ​ ะ​ทำ�ให้​ความห​ มายท​ าง​ไวยากรณ์​เปลี่ยนไ​ป เช่น คำ�​ว่า van (แวน) ในภ​ าษาอ​ ังกฤษ แม้​จะ​ออก​
เสียงส​ ูง กลาง ตํ่า ความห​ มาย​ก็​ยัง​คงแ​ ปลว​ ่า รถต​ ู้ แต่ค​ วามห​ มาย​ทางไ​วยากรณ์ ซึ่งไ​ด้แก่ ประเภทข​ อง​
ประโยค ก็จ​ ะเ​ปลี่ยนจ​ ากป​ ระโยค​บอกเ​ล่า เป็นป​ ระโยคค​ ำ�ถาม หรือส​ งสัย แปลก​ใจซ​ ึ่งจ​ ะย​ กต​ ัวอย่างใ​น​
เรื่อง​ของก​ าร​เน้น​เสียง​ต่อไ​ป
      การ​เน้น​เสียง คือ การ​ออก​เสียง​หนัก​บน​พยางค์​ใด​พยางค์​หนึ่ง​ใน​คำ�​ที่​มี​มากกว่า​หนึ่ง​พยางค์
และ​เน้น​บน​คำ�​ใด​คำ�​หนึ่ง​ใน​วลี​หรือ​ประโยค การ​เน้น​เสียง​ใน​ระดับ​คำ� (word stress) มัก​แบ่ง​เป็น 3
ระดับ ได้แก่ เสียง​หนัก​มาก (strong stress หรือ primary stress)ใช้​สัญลักษณ์ ˈ เสียง​ค่อน​ข้าง​
หนัก (secondary stress) ใช้​สัญลักษณ์ ʌ และ​เสียงเ​บา (weak stress) ใช้ส​ ัญลักษณ์ v  หรือไ​ม่​ใช้​
สัญลักษณ์ เช่น 'father to'night 'happy
      คำ�​นาม 	 'con.duct 	 'rec.ord
      คำ�​กริยา 	 con.'duct 	 rec'ord
      แต่​ใน​หนังสือ​บาง​เล่ม​ใช้ว​ งกลมแ​ ทน​เสียงห​ นักเ​บา คือ วงกลม​ใหญ่ = เสียง​หนัก (stress หรือ
strong stress) วงกลม​เล็ก = เสียงเ​บา (unstress หรือ weak stress) การ​เน้น​เสียง​ให้ถ​ ูกต​ ้อง​นั้น​
เป็นส​ ิ่งส​ ำ�คัญม​ ากข​ องก​ ารอ​ อกเ​สียง ถ้าเ​น้นเ​สียงผ​ ิดท​ ีจ่​ ะท​ ำ�ใหผ้​ ูฟ้​ ังไ​มเ่​ข้าใจ หรือเข้าใจผ​ ิด แม้ว่าจ​ ะอ​ อก​
เสียง​พยัญชนะ​และ​เสียง​สระไ​ด้ถ​ ูกต​ ้อง เราส​ ามารถต​ รวจส​ อบค​ วาม​ถูก​ต้องข​ อง​การเ​น้นเ​สียง​ระดับ​คำ�​
ได้​จากพ​ จนานุกรม
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23