Page 18 - ภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร
P. 18
๑๒-8 ภาษาไทยเพือ่ การสื่อสาร
ได้อย่างละเอียดและละเมียดละไม หน่วยงานต่างๆ จึงควรกระตุ้นให้คนไทยใช้ค�ำภาษาไทยในการตั้งช่ือ
ดงั กล่าวใหม้ ากขึน้ เพอื่ ธำ� รงความส�ำคญั ของภาษาไทยไวใ้ นสงั คม
๒. สามารถโนม้ นา้ วใจผรู้ บั สารใหท้ ำ� ตามความตอ้ งการของผสู้ ง่ สารได้ การใชภ้ าษาอยา่ งมศี ลิ ปะ
ทำ� ใหผ้ ใู้ ชภ้ าษาบรรลจุ ดุ มงุ่ หมายในการใชภ้ าษาครง้ั นนั้ ได้ เชน่ เพอื่ ใหผ้ รู้ บั สารบรจิ าคเงนิ ตงั้ ทนุ การศกึ ษา
หรอื ตงั้ เปน็ ทนุ คา่ รกั ษาพยาบาลแกผ่ ปู้ ว่ ยทยี่ ากจน เพอื่ ใหช้ ว่ ยบรจิ าคโลหติ ชว่ ยชวี ติ เพอ่ื นมนษุ ย์ หรอื เพอื่
ให้ผรู้ ับสารชำ� ระหนี้ตามกำ� หนดเวลา
๓. อวดภูมิรู้ด้านภาษาและความประณีตในการใช้ภาษาของผู้ส่งสาร การใชภ้ าษาอย่างมีศิลปะ
ทำ� ให้ได้อวดความรูค้ วามสามารถด้านการใช้ภาษาของผ้สู ง่ สาร ไมว่ า่ จะเปน็ ภมู ริ เู้ รอื่ งการเลือกใช้คำ� ต่างๆ
การเรยี งลำ� ดบั คำ� การลำ� ดบั คำ� การลำ� ดบั ความ หรอื การใชภ้ าษาไดเ้ หมาะแกก่ าลเทศะและบคุ คล ดงั ตวั อยา่ ง
“เจา้ ของบอ่ เล้ยี งปลาส่งั คนงานใหพ้ ยายามจับ “อาเฮีย” ให้ได้ เพราะมากนิ ปลาในบอ่ ทุกวัน วนั ละ
หลายตัว”
คำ� วา่ “อาเฮยี ” ในทนี่ ไี้ มไ่ ดห้ มายถงึ ชายชาวจนี อยา่ งในภาษาปกตทิ ว่ั ไป แตห่ มายถงึ ตวั เงนิ ตวั ทอง
“ผทู้ ีช่ อบรสจัด เพิ่มรสเผ็ด เปรี้ยวและเคม็ ไดด้ ้วยการเติมพรกิ นำ้� ปลา และมะนาว”
ในขอ้ ความขา้ งตน้ ผเู้ ขยี นไมป่ ระณตี เรอื่ งการเรยี งลำ� ดบั คำ� ใหถ้ กู ตอ้ ง เพราะการเพม่ิ รสเปรยี้ วนน้ั
ตอ้ งใชม้ ะนาว ไมใ่ ชน่ ำ้� ปลา และการเพมิ่ รสเคม็ ตอ้ งใชน้ ำ�้ ปลา ไมใ่ ชม่ ะนาว จงึ ตอ้ งแกไ้ ขการลำ� ดบั คำ� เสยี ใหม่
โดยแกไ้ ขได้ ๒ แบบ ดงั น้ี
การแกไ้ ขแบบท่ี ๑ แก้ไขทสี่ ่วนหลังของขอ้ ความเปน็
ผู้ที่ชอบรสจัด เพ่มิ รสเผ็ด เปรี้ยว และเค็มได้ดว้ ยการเติมพริก มะนาว และน้�ำปลา
การแก้ไขแบบท่ี ๒ คือ แกไ้ ขท่สี ่วนแรกของข้อความเปน็
ผ้ทู ช่ี อบรสจดั เพม่ิ รสเผ็ด เค็ม และเปร้ียวไดด้ ้วยการเตมิ พริก น้�ำปลา และมะนาว
ไม่ว่าเป็นการแก้ไขแบบใด ก็เพื่อให้ใช้ค�ำได้สอดคล้องกันทั้งส่วนหน้าและส่วนหลังของข้อความ
นัน่ เอง คอื เรยี งลำ� ดับให้รสเปรีย้ วตรงกับมะนาว และรสเคม็ ตรงกับน้ำ� ปลา
นอกจากนี้ การใชภ้ าษาอยา่ งมศี ลิ ปะยงั ใหค้ วามสำ� คญั เรอื่ งการใชภ้ าษาใหเ้ หมาะแกก่ าลเทศะและ
บคุ คลดว้ ย เชน่ เมอ่ื เขยี นบรรยายพระราชกรณยี กจิ ทพ่ี ระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั เสดจ็ ไปในถนิ่ ทรุ กนั ดาร
กค็ วรใชภ้ าษาให้เหมาะสม กล่าวคอื เมือ่ บรรยายวา่ พระองค์มพี ระวริ ิยะอตุ สาหะยง่ิ “ทรงพระดำ� เนินจาก
เชิงเขาจนกระทง่ั ถงึ ยอดเขาหรอื จากเชิงดอยจนถงึ ยอดดอย เพอื่ ทรงเยยี่ มประชาชนชาวเขา” คนทใี่ ชภ้ าษา
โดยไม่ระวังอาจใช้ว่า “ทรงพระด�ำเนินจากตีนเขาจนกระทั่งถึงยอดเขาหรือจากตีนดอยจนถึงยอดดอย”
ซ่งึ การใชภ้ าษาเชน่ นนี้ ับวา่ ไม่สมควรเปน็ อยา่ งย่งิ ในบริบทนี้
