Page 31 - ภาษาอังกฤษสำหรับครูสอนภาษา
P. 31

ลักษณะทวั่ ไปของภาษา 1-21

เรื่องที่ 1.2.2
ภาษาส่ือด้วยเสียง

      ภาษาทกุ ภาษาใชร้ ะบบเดยี วกนั ในการสง่ ขอ้ ความ คอื การสน่ั สะเทอื นของลมหายใจจากปอด
ซ่ึงท�ำให้เกิดคลื่นเสียง การสั่นสะเทือนน้ีเกิดจากการเคลื่อนไหวของอวัยวะในการออกเสียง การ
เคล่ือนไหวที่แตกต่างกันไปมีผลท�ำให้เสียงแตกต่างกัน เสียงต่างๆ เหล่าน้ีสามารถรวมเข้าด้วยกัน
ไดใ้ นหลายรปู แบบและสอื่ ความหมายแตกตา่ งกนั ออกไป การสง่ เสยี งเพอ่ื สอ่ื ความนน้ั สตั วส์ ว่ นใหญ่
ก็สามารถท�ำได้ เช่น สุนัขจะเห่าและกระดิกหางเพื่อแสดงความดีใจ แต่การใช้เสียงประเภทต่างๆ
ดว้ ยกนั อยา่ งมรี ะบบ เพอ่ื สอื่ ความหมายใหมๆ่ อยเู่ หนอื ความสามารถของสตั วอ์ น่ื ทงั้ ปวง มแี ตม่ นษุ ย์
เท่านั้นท่ีได้พัฒนาระบบการสื่อความท่ีมีประสิทธิภาพอย่างยิ่งยวดนี้ จริงอยู่เราอาจส่ือความโดยใช้
ท่าทางหรือใชส้ ิ่งของบางอย่าง เช่น เชือกหรอื ผ้าสือ่ ความหมาย แตค่ วามสะดวกและความคลอ่ งตัว
จะไม่มี ถ้าเราใชส้ อ่ื ทต่ี อ้ งพึ่งประสาทตาหรอื ประสาทสัมผัส เราต้องอาศยั แสงและระยะระหว่างผู้สง่
และผรู้ บั ตอ้ งไมห่ า่ งจนมองเหน็ กนั ไมถ่ นดั หรอื สมั ผสั กนั ไมไ่ ด้ หากเราใชส้ ง่ิ ของสอ่ื ความ เราจำ� เปน็
ต้องมีสิ่งนั้นติดตัวไปด้วยทุกหนทุกแห่งและปัญหาอาจเกิดข้ึนเม่ือของน้ันหายหรือบุบสลาย อีก
ประการหนึ่ง การกลา่ วถึงเรอ่ื งท่สี สบั ซับซอ้ นหรอื ทเี่ ป็นนามธรรมจะทำ� ไดย้ าก

แบบฝึกปฏิบัติท่ี 4

      อ่านขอ้ ความตอ่ ไปน้ี แลว้ ตอบคำ� ถาม
      ... the primary medium of language is sound, and it is sound for
all languages, no matter how well developed are their writing systems.
All the evidence we have, from the continued existence of preliterate1 1. กอ่ นระยะทม่ี ี
societies, through the knowledge we have of language acquisition by ภาษาเขยี น
children, to the existence of historical records, confirms the fact that
writing is based on speaking. Writing systems are attempts to capture
sounds and meanings on paper. Even though certain characteristics of
writing systems came into being to inform people how to recite
correctly, particularly to recite certain religious texts (as, for example,
the Vedas, the religious texts of the Sanskrit language), the primary
purpose of writing is to lend some kind of permanence: to the spoken
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36