Page 35 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร
P. 35
ความรูเ้ ก่ียวกับสังคมและวฒั นธรรมเขมร 1-25
ฝร่ังเศสได้สร้างระบบการคมนาคมทางบกให้มีประสิทธิภาพยงิ่ ข้ึน โดยเฉพาะในช่วง ค.ศ. 1900
ถึง 1930 โดยสร้างถนนท่ีปลู าดยาวประมาณ 9,000 กิโลเมตร แม้บางช่วงจะมีความขรขุ ระบา้ งก็ตาม แต่
ถนนที่สร้างไว้ยาวมากพอท่ีช่วยให้การคมนาคมสะดวกกว่าเดิม การคมนาคมขนส่งแบบรางก็ได้เกดิ ขน้ึ
ด้วยชาวฝร่ังเศสเช่นกัน รถไฟสายแรกได้กาเนิดข้ึนใน ค.ศ. 1928 วิ่งระหว่างพนมเปญและพระตะบอง
ต่อมาทางรถไฟก็ได้เชื่อมถึงพรมแดนไทย ระบบคมนาคมแบบรางช่วยให้คนเขมรจานวนมากเดินทาง
ภายในประเทศได้รวดเร็ว และการเดินทางจากพนมเปญไปต่างจังหวัดก็ง่ายและสะดวกขึ้น (David P.
Chandler, 1994: 160) ภายในเมืองใหญ่อย่างพนมเปญหรือพระตะบอง ฝรั่งเศสก็วางผังเมืองตามแบบ
ตะวันตก โดยสร้างถนนเป็นบล็อกสามารถสัญจรไปมาได้สะดวก ไม่มีตรอกซอกซอยมากเกินความ
จาเปน็
สิ่งก่อสร้าง อาคาร หรือศูนย์กลางทางการค้าแบบตึกตะวันตกในยุคแรกล้วนสร้างโดยฝรั่งเศส
ท้ังสิน้ สงิ่ กอ่ สร้างหรืออาคารบางแห่งใช้เปน็ ท่ีทาการหรอื สานกั งานของทางราชการ อาคารเหล่านส้ี ะท้อน
รูปแบบศิลปะตะวันตกทม่ี ีเอกลักษณ์ในเขมร และทาให้ขนบนิยมในการสรา้ งสถาปัตยกรรมเปล่ียนแปลง
ไป อาจกล่าวได้ว่าส่ิงก่อสร้าง อาคารหรือศูนย์กลางทางค้าเป็นจุดเร่ิมต้นในการสร้างอาคารสมัยใหม่ใน
ปัจจุบัน
ภาพที่ 1.11 อาคารแบบตะวนั ตกในจงั หวดั พระตะบองทเ่ี คยใช้เป็ นสถานีตารวจ
ทม่ี า: www.insiderjourneys.com.au/ สบื คน้ เมอื่ วนั ที่ 26 ธนั วาคม 2561.
