Page 41 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร

ความรเู้ กยี่ วกบั สังคมและวฒั นธรรมเขมร 1-31

ข้อความในจารกึ ปรากฏพระนาม ศรีอนิ ทรบดนิ ทราทติ ย์ ซงึ่ เปน็ พระนามเดิมของพ่อขุนผาเมือง
ท่ีกษัตริย์เมืองศรีโสธรพระราชทานให้ ส่วนเมือง “ศรีโสธรปุระ” เป็นชื่อเมืองหลวงของอาณาจักรเขมร
โบราณ ในเอกสารสว่ นใหญ่จะเรยี กวา่ “ศรียโสธรปุระ” ดงั น้ันกษตั ริย์เมอื งศรีโสธร และเมืองศรีโสธรปุระ
ในจารกึ วัดศรชี มุ จงึ สัมพนั ธ์กบั อาณาจกั รเขมรโบราณทมี่ ีตอ่ อาณาจกั รสโุ ขทยั สาหรบั “ขรรคช์ ัยศรี” เป็น
พระแสงอาญาสิทธิ์ อันเป็นเครื่องเบญจราชกกุธภัณฑ์แสดงความเป็นกษัตริย์ได้รับพระราชทานจาก
กษัตริยเ์ มืองศรีโสธรเชน่ กัน ความสมั พนั ธท์ ่สี าคญั ยง่ิ ในข้อความขา้ งต้นคือกษตั ริย์อาณาจักรเขมรโบราณ
ไดพ้ ระราชทานพระธดิ าคอื นางสขุ รมหาเทวีใหแ้ กพ่ ่อขุนผาเมืองดว้ ย เห็นไดว้ ่าข้อความทปี่ รากฏในจารึก
วดั ศรีชมุ เพยี งไมก่ ี่บรรทดั แต่กลับแสดงความสมั พันธร์ ะหวา่ งเขมรกับไทยอยา่ งชัดเจน

ความสัมพันธ์ด้านประวัติศาสตร์ในบางช่วงก็เป็นไปในทางกลับกัน เมื่ออาณาจักรเขมรโบราณ
ย้ายเมืองหลวงในสมัยหลังพระนคร ไทยและเวียดนามเร่ิมแข็งแกร่งข้ึน เขมรจึงส่งคณะทูตเข้ามาสาน
สมั พนั ธก์ บั ไทยในช่วงสมยั นักองคจ์ ัน (ค.ศ. 1796-1835) คณะทตู ไดเ้ ดนิ ทางเข้ามาทีก่ รงุ เทพอยบู่ อ่ ยครั้ง
กว่าการส่งคณะทูตไปเวยี ดนาม การส่งคณะทูตนั้นมีทั้งแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการ (David P.
Chandler, 1992: 114) แม้ว่าความสัมพันธ์ทางการทูตที่นักองค์จันได้จดั เข้ามาเพ่ือคานอานาจกับเวียดนาม
ก็ตาม แต่ความสัมพันธ์ทนี่ กั องค์จันมีกบั ไทยนา่ จะดีกวา่ เวยี ดนาม

ความสัมพันธ์ด้านประวัติศาสตร์ระหว่างเขมรกับไทยยังมีอีกหลายด้าน ท้ังการท่ีกษัตริย์บาง-
พระองค์ อาทิ นักองค์เองและนักองค์ด้วง ได้เสด็จพระราชดาเนินเข้ามาพานักในสยาม ในช่วงที่เกิด
ความวุ่นวายภายในบ้านเมืองเขมร หรือการที่พระมหาษัตริย์ไทยมีอานาจแต่งตั้งกษตั ริย์เขมรในช่วงต้น
รัตนโกสินทร์ ฯลฯ แสดงให้เห็นว่าเขมรกับไทยอยู่ร่วมกันในอาณาบริเวณแถบน้ีและมีปฏิสัมพันธ์กัน
เรือ่ ยมา

2. เศรษฐกจิ และการค้า

หลังจากข้อตกลงสันติภาพที่กรุงปารีส ใน ค.ศ. 1991 รัฐบาลเขมรได้เปิดเสรีด้านเศรษฐกิจและ
การค้ากับต่างประเทศ โดยมีนโยบายการค้าชายแดนกับไทย เวียดนาม และลาว เพื่อขยายจุดการค้า
ชายแดนเพิ่มขึน้ รวมถึงลดกฎเกณฑท์ างการค้าลง อีกทงั้ เข้าร่วมเปน็ สมาชิกอาเซียนทมี่ พี นั ธะในการเปดิ
ตลาดเสรี การดาเนิน การเหลา่ นเ้ี ป็นจดุ เรมิ่ ตน้ ในการเขา้ เป็นส่วนหนง่ึ ของระบบเศรษฐกจิ และการคา้ โลก

ปฏิสัมพันธ์ทางด้านเศรษฐกิจและการค้าระหว่างเขมรกับไทยเป็นไปในลักษณะคู่ค้าคือ เขมร
เป็นทั้งฝ่ายซ้ือและขายสินค้ากับไทย ส่วนไทยก็เป็นฝ่ายซ้ือและขายสินค้าจากเขมรเช่นกัน สถิติทาง
ด้านการค้าท่ีเขมรนาเข้าสินค้าและส่งออกสินค้าเมื่อเทียบสัดส่วนประเทศไทย เวียดนาม จีน ญ่ีปุ่น
อินโดนีเซีย และมาเลเซีย ในช่วงปี ค.ศ. 1993-1998 เขมรเป็นคู่ค้าส่งออกและนาเข้าสินค้าจากไทยมาก
ท่ีสุด (เขียน ธีระวิทย์ และสุณัย ผาสุข, 2543: 92-93) สินค้าส่งออกของเขมรส่วนใหญ่เป็นสินค้า