Page 43 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร
P. 43
ความรู้เกี่ยวกับสงั คมและวฒั นธรรมเขมร 1-33
ทั้งภาษาไทยและภาษาเขมรมีการยืมคาระหว่างกัน เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าคายืมภาษา
เขมรในภาษาไทยเป็นคายืมสาคัญภาษาหน่ึง ด้วยเหตุท่ีพบคายืมภาษาเขมรกว่า 2,000 คา (อรวรรณ
บุญยฤทธ์ิ และคณะ (ผู้แปล), 2557: 18) คายืมเหล่าน้ีอยู่ในหลายกลุ่ม ท้ังคาในชีวิตประจาวัน คาใน
วรรณคดี หรือคาราชาศัพท์ ในจารึกพ่อขุนรามคาแหงมหาราช ก็ปรากฏคายืมภาษาเขมรแล้ว ดัง
ตัวอย่าง
เมือ่ ชว่ั พอ่ กู กูบาเรอแกพ่ ่อกู กูบาเรอแกแ่ ม่กู (ดา้ นที่ 1 บรรทัดท่ี 10-11)
เมอื งสโุ ขทัยน้ดี ี ในน้ามีปลา ในนามีข้าว เจา้ เมอื งบ่เอาจกอบ (ดา้ นท่ี 1 บรรทัดท่ี 18-19)
ไพรฟ่ า้ ลกู เจ้าลกู ขุน ผแิ ลผดิ แผกแสกวา้ งกนั 1 สวนดู แท้แล้ (ดา้ นที่ 1 บรรทัดที่ 24-25)
คายืมภาษาเขมรในตวั อย่างแรก คอื คาว่า บาเรอ แปลว่า รบั ใช้ ในภาษาไทยปัจจบุ นั กใ็ ช้คานอี้ ยู่
แต่เป็นส่วนหนึ่งของคาประสม เช่น นางบาเรอ ในตัวอย่างท่ีสองคือ จกอบ หรือ บางทีใช้ว่า จังกอบ
แปลว่าภาษีอากรของเทศบาล หรือภาษีผ่านด่าน ส่วนในตัวอย่างที่สามคือ สวน แปลว่า ไต่ถาม หรือ
สอบถาม ในปจั จุบันภาษาไทยใช้คาว่า สวน ใช้ประกอบกบั คาอืน่ เสมอ เชน่ ไตส่ วน สอบสวน ฯลฯ
ในภาษาไทยยังพบคายืมภาษาเขมรอยู่มาก คนไทยบางคนก็ไม่ทราบว่าเป็นคายืมภาษาเขมร
พิจารณาตัวอยา่ งตอ่ ไปนี้
“ตามที่ได้มีการประชุมเพ่ือกาหนดหลักเกณฑ์การจัดสรรอัตรากาลังสายวิชาการ และข้ันตอน
การดาเนินงาน เมื่อวนั ที่ 7 มกราคม 2562 ไปแล้วนั้น”
1 ผแิ ลผดิ แผกแสกว้างกนั แปลว่า ผิดใจแตกแยกกนั ทะเลาะกัน
