Page 42 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร
P. 42
1-32 พ้นื ฐานสังคมและวัฒนธรรมเขมร
เกษตรกรรม อาทิ ข้าว ผลิตภัณฑ์จากปลา ยางพารา รวมถึงเส้ือผ้าสาเร็จรูป ส่วนสินค้าท่ีเขมรนาเข้า
มีท้ังนา้ มนั วัสดุก่อสรา้ ง และวัตถุดบิ ท่ีใชใ้ นการผลิตเส้อื ผา้ สาเรจ็ รูป
สาหรับในฝ่ายไทยในช่วงปี ค.ศ. 2010-2015 เขมรเป็นคู่ค้าอันดับที่ 8 ในอาเซียน เป็นรอง
ประเทศมาเลเซีย สิงคโปร์ อินโดนีเซีย เวียดนาม ฟิลิปปินส์ เมียนมา และลาว โดยมีมูลค่าเฉล่ีย
ปีละ 3,837 ล้านดอลลาร์สหรัฐ สินค้าท่ีไทยส่งออกไปยังเขมรมีหลากหลาย ท้ังน้ามันดิบ อัญมณีและ
เครื่องประดับ ปูนซีเมนต์ รถยนต์และช้ินส่วนรถยนต์ น้าตาลทราย รถจักรยานยนต์และช้ินส่วน
รถจกั รยานยนต์ (กรมเจรจาการค้าระหวา่ งประเทศ ใน www.dtn.go.th สบื ค้นเมือ่ วันที่ 7 มกราคม 2562)
ส่วนสนิ คา้ ท่ไี ทยนาเขา้ จากเขมรมหี ลากหลายเชน่ กนั ทัง้ ผักและผลไม้ เคร่อื งจกั รไฟฟ้าและสว่ นประกอบ
สินแร่โลหะ เส้ือผ้าสาเร็จรูป ผลิตภัณฑ์สิ่งทอ พืชและผลิตภัณฑ์จากพืช รองเท้า และเย่ือกระดาษ ฯลฯ
สนิ คา้ นาเข้าและส่งออกระหวา่ งเขมรกับไทย แสดงถึงบทบาทในฐานะค่คู า้ ได้พอควร
ไทยยังอยใู่ นฐานะผู้ลงทุนในเขมร ทั้งลงทนุ เองและรว่ มลงทุนกบั ฝา่ ยเขมรในธุรกิจหลายประเภท
อาทิ การลงทุนทางด้านสถานีวิทยุโทรทัศน์ของกลุ่มสถานีวิทยุโทรทัศน์ช่อง 3 โดยการเปิดบริษัท
K.C.S. Cambodia หรือสถานีโทรทัศน์กองทัพบกช่อง 5 ร่วมทุนกับกลุ่มบริษัทกันตนา เปิดบริษัท
Mica Media การลงทุนในธุรกจิ สื่อสาร โดยกลมุ่ ชินคอรป์ เปดิ บริษทั Mfone การลงทุนในธุรกิจโรงแรม
อาทิ กลุ่มบริษัทไทยนครพัฒนา ดาเนินกิจกรรมโรงแรม Sofitel Phokeethra Resort and Spa ท่ีกรุง
พนมเปญ และโรงแรม Sofitel Angkor ในจังหวัดเสียมราฐ ธุรกิจไทยในเขมรยังคงขยายฐานการลงทุน
อย่างต่อเน่ือง ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจโรงพยาบาล โรงงานจาหน่ายก๊าซ ธุรกิจก่อสร้าง โทรคมนาคม รวมถึง
การเกษตร เช่น การปลูกอ้อย ซึ่งดาเนินการโดยกลุ่มบริษัทมิตรผล การเลี้ยงสัตว์และการปลูกพืช
ดาเนนิ การโดยกลุม่ บริษทั ซี.พ.ี ใช้ชอ่ื วา่ C.P. Cambodia รวมถึงนกั ลงทุนไทยท่ีเปดิ ร้านอาหารไทย จนี
หรือนานาชาติ
ปฏิสัมพันธ์ทางด้านเศรษฐกิจและการค้า โดยหมายรวมไปถึงการลงทุนในปัจจุบันยังคงดาเนิน
และขยายตวั ตามเศรษฐกจิ ของเขมรทเี่ ติบโตข้นึ อย่างตอ่ เนื่อง
3. ภาษา
หลักฐานด้านภาษาที่เห็นชัดคือการยืมคา แม้ว่าภาษาเขมรและภาษาไทยมีการยืมในระดับ
ไวยากรณ์ด้วยก็ตาม แต่เรอ่ื งดังกลา่ วเปน็ เร่ืองซับซ้อนทตี่ ้องอาศยั ความรู้ทางไวยากรณ์ไทยและเขมร จงึ
จะไม่กลา่ วถึงทง้ั น้ีคายืมกเ็ ปน็ หลกั ฐานที่หนกั แน่นพอในการแสดงถึงปฏสิ ัมพนั ธ์ระหว่างเขมรกับไทย
