Page 33 - พื้นฐานสังคมเเละวัฒนธรรมเขมร
P. 33
ภาษา 6-23
3. ภาษาไม่เป็ นทางการ
ภาษาไม่เป็นทางการหรือภาษาปาก เป็นระดับภาษาต่าท่ีสุด ท่ีไม่มีรูปแบบตายตัว ไม่คานึงถึง
กาลเทศะเท่าใดนัก ใช้พูดกับคนที่สนิทสนมกัน อาจมีคาสบถ ศัพท์สแลง และมีการกร่อนคาและกร่อน
เสียง รวมถึงคาลงท้ายเป็นจานวนมาก โดยที่เรื่องราวท่ีพูดมักเป็นเรื่องส่วนตัวท่ีสามารถเปิดเผยแก่กัน
ได้ เชน่ ตวั อย่างบทสนทนาระหวา่ งเพอ่ื นสนทิ วา่
mnsu STI1: mIhgñw Emn?
คนท่ี 1: อีน่นั ใช่มะ
mnsu STI2: eGI¡ vahwñgsmuI :ankG¾ t;Fat;.
คนที่ 2: เออ! มันเนยี่ แดกเทา่ ไหรก่ ็ไม่อ้วน
สังเกตได้ว่า ประโยคสนทนาดังกล่าวใช้ภาษาที่ไม่เป็นทางการท่ีสุด เน่ืองจากมีการกร่อนเสียง
จากคาว่า bu:nµan /ปน มา้ น/ “เท่าไร” เป็น m:an /ม้าน/ “เทา่ ไหร่” มกี ารแทรกคาเสริม hñwg /เนง้ิ / “เนี่ย”
เข้าไปในประโยคด้วยหลายแห่ง ท้ังยังมีการใช้คาสบถและคาไม่สุภาพเป็นจานวนมาก เช่น mI /มี/ “อี”
va /เวีย/ “มัน” suI /ซี/ “กิน แดก” ดังน้ันบทสนทนาดังกล่าวจะต้องถูกพูดโดยบคุ คลที่มีความสนิทสนม
เป็นอย่างมาก
กจิ กรรม 6.1.3
1. ภาษาระดบั ทางการทีต่ อ้ งใช้ภาษาแบบตายตวั ในภาษาเขมรมอี ะไรบา้ ง
2. ภาษาทใี่ ชใ้ นกลมุ่ เพ่อื นสนทิ คอื ภาษาระดบั ใด และมีลกั ษณะเปน็ อยา่ งไร
แนวตอบกจิ กรรม 6.1.3
1. ราชาศัพท์ (raCsBÞ) เป็นศัพท์ท่ีใช้พูดหรือกล่าวถึงพระมหากษัตริย์และพระราชวงศ์ โดยใช้
ถ้อยคาที่ต่างไปจากบุคคลทั่วไปและมีรูปแบบที่ตายตัวและแตกต่างจากคาสามัญ หากใช้ไม่ตรงตาม
รูปแบบท่ีกาหนดไว้ถือว่าผิด และสังฆศัพท์ (sgÇsBÞ) เป็นการใช้ภาษาท่ีมีลักษณะตายตัวเช่นเดียวกบั
ราชาศัพท์ กล่าวคอื เป็นภาษาที่ใช้สาหรบั กล่าวถงึ พระพุทธเจา้ หรอื ใชพ้ ดู กับพระสงฆ์อยา่ งมแี บบแผน
