Page 25 - ทฤษฎีและการวิจารณ์ภาพยนตร์
P. 25
ทฤษฎภี าพยนตรพ์ น้ื ฐาน 2-15
เร่ืองที่ 2.2.1
ทฤษฎีภาพยนตร์แนวรูปแบบนิยม
นกั ทฤษฎภี าพยนตรแ์ นวรปู แบบนยิ มทเี่ ดน่ ทส่ี ดุ คอื รูดอล์ฟ อาร์นไฮม์ (Rudolf Arnheim) เปน็
นักจิตวิทยาจากส�ำนักจิตวิทยาเกสตัลต์อีกคนหนึ่ง เขาได้เขียนหนังสือชื่อ Film as Art และตีพิมพ์คร้ัง
แรกในปี 1933 ซง่ึ ยงั เป็นชว่ งเวลาท่ีภาพยนตรเ์ สียงและภาพยนตรส์ ีกำ� ลงั อยูใ่ นขัน้ ทดลอง แตห่ นังสอื ของ
เขาได้เสนอหลักการพื้นฐานของทฤษฎีภาพยนตร์แนวรูปแบบนิยมไว้ทั้งหมด และยังคงเป็นที่ยอมรับกัน
อยจู่ นทุกวนั น้ี
ภาพท่ี 2.2 รดู อลฟ์ อาร์นไฮม์ (Roduff arnheim) นักทฤษฎีภาพยนตรแ์ นวรปู แบบนยิ ม
หลกั การสำ� คญั ทอ่ี ารน์ ไฮมว์ างไวก้ ค็ อื หลกั การทวี่ า่ ศลิ ปะภาพยนตรเ์ ปน็ ผลโดยตรงของความแตก
ตา่ งระหวา่ งความเปน็ จรงิ ทางกายภาพ (physical reality) หรอื ความเปน็ จรงิ ตามธรรมชาตกิ บั ความเปน็
จรงิ ในภาพยนตร์ (cinematic reality) ซง่ึ ผกู้ ำ� กบั ภาพยนตรใ์ ชป้ ระโยชนจ์ ากขอ้ จำ� กดั ของภาพยนตร์ เชน่
การไม่มเี สยี ง สี ความลกึ หรอื ความตอ่ เนอ่ื งของระยะทางและเวลา มาสร้างโลกข้นึ ใหม่ให้เหมอื นโลกจรงิ
ศิลปะภาพยนตร์ไม่ได้อยู่ท่ีการลอกแบบ (copy) ธรรมชาติให้เหมือนจริง แต่อยู่ท่ีการแปลความหมาย
ของสิ่งน้ัน ๆ ด้วยรูปแบบของส่ือภาพยนตร์ (Giannetti, 1976, p. 433)
อารน์ ไฮมม์ คี วามเหน็ วา่ ภาพยนตรใ์ นชว่ งทศวรรษ 1920 มคี วามเปน็ งานศลิ ปะเพราะยงั ไมส่ ามารถ
สร้างความจริงทางกายภาพขึ้นมาได้ การทภ่ี าพยนตร์ไมม่ สี ี ไม่มีเสยี ง ยอ่ มทำ� ให้ผู้ชมสร้างสง่ิ นัน้ ชดเชย
ข้ึนในใจแทน เขาไมเ่ หน็ ดว้ ยกบั การใช้เทคโนโลยี เชน่ สี เสียง และจอกว้างในภาพยนตร์ เพราะเท่ากบั
ท�ำให้ภาพยนตร์ถอยห่างจากสถานภาพของการเป็นงานศิลปะจนกลายเป็นเพียงเคร่ืองมือบันทึกเรื่องราว
