Page 29 - ภาษาและทักษะเพื่อการสื่อสาร
P. 29
อวัจนภาษาในการสอ่ื สาร 3-19
ภาพที่ 3.4 การยักไหล่และผายมือ เป็นท่าทางที่สื่อความหมายว่า “ผม/ฉันไม่ทราบ”
ภาษาทา่ ทางนน้ั อาจเกดิ ขน้ึ ไดโ้ ดยความตง้ั ใจหรอื ไมต่ งั้ ใจของเราในฐานะผสู้ ง่ สาร ยกตวั อยา่ ง หาก
เราก�ำลังใช้ค�ำพูดหรือข้อความบางประการท่ีจะสื่อความหมายแล้วมีการยกมือประกอบ มีการใช้อิริยาบถ
เชน่ การพยกั หนา้ หรอื การสา่ ยศรี ษะควบคไู่ ปกบั การใชค้ ำ� พดู นนั้ ดว้ ย นน่ั กค็ อื เรามเี จตนาในการใชท้ า่ ทาง
ประกอบการสอ่ื สารของเราอยา่ งชดั เจน แตบ่ อ่ ยครง้ั โดยเฉพาะเมอื่ เราสงั เกตคนรอบขา้ ง เรามกั จะพบทา่ ทาง
อาการตา่ งๆ ทไี่ มแ่ นใ่ จวา่ จะตคี วามหมายอยา่ งไร เชน่ เราสงั เกตเหน็ บคุ คลนงั่ เหมอ่ หรอื นงั่ ตวั งอ นง่ั กดั เลบ็
แมว้ า่ บคุ คลนนั้ อาจจะไมไ่ ดต้ ง้ั ใจใชท้ า่ ทางสอ่ื สารประกอบคำ� พดู แตค่ วามหมายกอ็ าจเกดิ ขน้ึ โดยไมไ่ ดต้ งั้ ใจ
ได้เช่นกัน
ดังน้ันการท่ีเราจะสามารถใช้ภาษาท่าทางได้อย่างดีมีประสิทธิภาพต้องอาศัยจากการฝึกหัด การ
ฝึกฝน เมื่อท่าทางที่ดีสามารถส่ือความหมายได้ เราก็ควรจะพยายามฝึกทักษะการแสดงออกท่าทางเพ่ือ
ประโยชนใ์ นการสอื่ สารมากทสี่ ดุ ทา่ ทางทไี่ ดร้ บั การฝกึ หดั ใชบ้ อ่ ยๆ จะกลายเปน็ ธรรมชาตเิ ขา้ กบั ตวั เราเองได้
ดงั นนั้ ควรรำ� ลกึ ไวเ้ สมอว่า เมอ่ื เราสามารถอ่านความหมายจากทา่ ทางของผู้อื่นได้ ผูอ้ ่ืนกส็ ามารถจะเขา้ ใจ
ความคิดและความรสู้ กึ ของเราได้จากท่าทางเช่นเดยี วกัน ดงั น้ันการสอื่ ความหมายดว้ ยท่าทางจึงเป็นสิ่งที่
ควรระมดั ระวงั และฝึกฝนทกั ษะในการส่ือความหมายอย่างมปี ระสิทธภิ าพให้มากท่ีสดุ
บคุ ลกิ ภาพและการวางทา่ ไมใ่ ชส่ งิ่ ทใี่ ชแ้ ทนความหมายของ “คำ� พดู ” แตเ่ ปน็ สงิ่ ที่ “สอ่ื ” ความหมาย
ของสภาพอารมณ์ ความรู้สกึ และอธบิ าย “ลักษณะ” ของบคุ คลนน้ั ๆ ในด้านตา่ งๆ รวมถึงอาจกอ่ ให้เกดิ
การรบั รู้ในเชิงของเอกลักษณ์ของบคุ คลแตล่ ะคนไดเ้ ชน่ กัน
บุคลิกภาพในเชิงของอวัจนภาษาก็คือการแสดงออกอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อเรากล่าวถึง
บุคลิกภาพภายนอกน่ันก็คือ การท่ีบุคคลใช้การเคลื่อนไหวกล้ามเน้ือส่วนต่างๆ ของร่างกาย ท�ำให้ผู้อ่ืน
เขา้ ใจในตวั ของเรามากขนึ้ โดยไมจ่ �ำเปน็ ตอ้ งใชค้ �ำพูด บคุ ลกิ ภาพของคนมที ง้ั ทเ่ี ปน็ บคุ ลกิ ภาพภายใน เชน่
ความคดิ ความเชอื่ ทศั นคติ ลกั ษณะนสิ ยั ใจคอ เปน็ ตน้ ซง่ึ เปน็ สง่ิ ทค่ี อ่ นขา้ งเปน็ นามธรรม ไมไ่ ดแ้ สดงออก
หรือปรากฏแก่สายตาเราอยา่ งชดั เจนมากนัก ถา้ เทียบกับบคุ ลกิ ภาพภายนอก เชน่ การเดนิ ยืน ลุก น่งั
เปน็ ตน้
