Page 35 - ภาษาและทักษะเพื่อการสื่อสาร
P. 35

ภาษาเพ่อื การส่ือสารในชวี ติ ประจ�ำวนั 4-25
       4.2	 เรียงตามเรื่องเก่า–เร่ืองใหม่ โดยปกตผิ ู้พดู จะเร่ิมต้นกลา่ วถึงเรอื่ งทีผ่ ู้ฟงั รอู้ ยูก่ ่อนแล้วเพ่อื ให้
ผูฟ้ งั สนใจตดิ ตามเรือ่ งราวต่อไป แล้วจึงกลา่ วถึงเรอ่ื งท่ีผูพ้ ดู คดิ ว่าผฟู้ งั ยงั ไมร่ ู้ การเรยี งล�ำดบั ค�ำจึงเร่ิมด้วย
สว่ นทีผ่ ฟู้ งั รแู้ ล้วก่อนจะถึงเร่อื งใหมท่ ่ตี ้องการให้รู้ ดงั ตวั อยา่ ง

            ก.	 ชมพจู่ ะเดินทางไปเชียงใหม่เมื่อไร
            ข.	 ชมพ่จู ะเดินทางไปเชยี งใหม่พรุ่งน้ี
            ค.	 พรุ่งน้ีชมพู่จะเดนิ ทางไปเชยี งใหม่
       นักศึกษาจะสังเกตเห็นว่า ประโยค ข. และ ค. นัน้ เรียงลำ� ดบั ต่างกัน ถา้ พจิ ารณาให้ดจี ะเห็นว่า
ประโยค ค. ไม่สอดคล้องกับประโยคค�ำถาม เพราะผู้ถามต้องการถามถึงเวลาแสดงว่าเวลาเป็นสิ่งใหม่ท่ี
ไม่รู้ การเรียงล�ำดับคำ� จงึ ควรเอาเวลาคอื ค�ำว่า พรุ่งนี้ ไว้ตอนท้าย
       การเรียงล�ำดบั ประโยคอาจท�ำไดห้ ลายวิธี เช่น เริม่ ตน้ ดว้ ยคำ� กรยิ า คำ� ขยายกรยิ า ค�ำขยายนาม
ฯลฯ แทนประธานของประโยค ซึ่งเรามักจะพบในการใช้ภาษาพาดหัวหนังสือพิมพ์ หรือภาษาโฆษณา
ดงั ตวั อยา่ ง “ทยอยโอนเงินคืนชิมช้อปใช้” “เอาบ้าง อเมรกิ าออกกฎหมายหา้ มซอื้ /ใชโ้ ดรนจากจนี ” หรอื
“สีแดงของดอกกุหลาบบ่งบอกถึงความรัก” เปน็ ต้น

5.	 การละค�ำในประโยค

       การเรยี งลำ� ดบั คำ� ในประโยคไดค้ วามสมบรู ณน์ น้ั คำ� บางคำ� ในประโยคอาจจะละไวไ้ ดโ้ ดยความหมาย
ไมผ่ ดิ หรอื ขาดหายไป แตร่ ปู ประโยคจะเปลยี่ นแปลงไปบา้ ง คำ� ทส่ี ามารถละได้ มกั เปน็ ค�ำนาม สรรพนาม
หรือค�ำกริยา

       5.1	 การละค�ำนามและสรรพนาม ในประโยคมักไม่ละค�ำท่ีกล่าวถึงในคร้ังแรก ดังตัวอย่าง
(ค�ำในวงเลบ็ คือค�ำทลี่ ะไว)้

            -	 โสภาไมม่ าท�ำงาน (เธอ) คงปวดท้อง
            -	 หมอคนนเี้ มตตาตอ่ คนไข้ที่ (หมอ) ดูแลอยู่
            -	 เขาบอกเธอวา่ (เขา) จะมาส่ขู อ (เธอ)
       5.2	 การละค�ำกริยา เช่นเดยี วกบั การละคำ� นามหรือสรรพนาม คอื จะละคำ� กริยาทก่ี ล่าวถึงซาํ้ แต่
จะไมล่ ะค�ำขยายกรยิ านั้นๆ ดงั ตวั อย่าง (ค�ำในวงเล็บคอื คำ� ที่ละไว)้
            - ปานตาชอบวา่ ยนา้ํ ปานจิตก็ (ชอบว่ายนํา้ ) เหมอื นกนั
            - คนพที่ ่าทางเรียบรอ้ ยแต่คนนอ้ งไม่ (เรยี บร้อย)
            - คุณตาไปหาหมอบ่อยๆ แตค่ ณุ ยายไป (หาหมอ) ไม่บ่อย
       เราจะเหน็ วา่ การสอื่ สารในชวี ติ ประจำ� วนั มกั จะละคำ� นาม สรรพนาม หรอื กรยิ าไวม้ ากกวา่ การเขยี น
หรือพูดครบถ้วนทุกค�ำ เพื่อความคล่องตัวในการใช้ภาษาโดยไม่สูญเสียความหมายเพราะผู้รับสารจะ
สามารถร้คู วามหมายไดจ้ ากบรบิ ทหรอื ค�ำแวดล้อมในประโยค
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40