Page 26 - ลักษณะภาษาไทย
P. 26
7-16 ลกั ษณะภาษาไทย
2.2 การสู ญคาศัพท์ พอสั นนิษฐานคาได้ เ ป็ น ค า ศั พ ท์ ท่ี ไ ม่ ป ร า ก ฏ ใ น พ จ น า นุ ก ร ม
ราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 แต่ปรากฏในภาษาถ่ินโดยจะวงเล็บว่า (โบ), (ถิ่น), (ถิ่น-อีสาน), (ถ่ิน-
พายัพ), (ถิ่น-ปักษ์ใต้) และยังหมายรวมถึงคาศัพท์ท่ีปรากฏใช้ในปัจจุบัน แต่มีการเปล่ียนเสียงหรือ
ตวั สะกดไปจากเดิม ตัวอยา่ งเช่น
คมุ นมุ คมุ โทษ
คาวา่ คุมนมุ คุมโทษ หมายถึง “ผูกใจโกรธ” ปรากฏในไตรภมู พิ ระร่วง ดงั ขอ้ ความทวี่ ่า
“ใจน้นั ชวนกระทาบาปอนั ชือ่ วา่ โทโสเหตนุ ัน้ เพอ่ื ข่ทู า่ นใจขึน้ เคียดหิงสาแก่ทา่ นมกั คุมนุม
คุมโทษแก่ท่าน ชวนใจกระทาบาป”
จากตัวอย่างคาข้างต้นจะเห็นได้ว่า พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 ไม่ปรากฏ
ศัพท์คาว่า คุมนุมคุมโทษ แต่ปรากฏคาว่า คุมนุม หมายความว่า (โบ) “ผูกใจเจ็บ, อาฆาตแค้น”
นอกจากนี้ ในพจนานุกรมภาษาถ่ินภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ปรากฏศัพท์ว่า คุมนุม หมายถึง “กักขัง,
กักเก็บไว้, ผูกไว้” ดังน้ัน ศัพท์คาว่า คุมนุมคุมโทษ จึงมีใช้ในภาษาถิ่นและถือเป็นการสูญคาศัพท์ท่ีพอ
สนั นษิ ฐานคาได้
เงอื น
คาว่า เงือน หมายถงึ “เงนิ ” ปรากฏในไตรภมู พิ ระร่วง ดังขอ้ ความที่วา่
“ถ้าแลคนผู้ใดปรารถนาจะใคร่ได้เงือนแลทองของแก้ว แลเครื่องประดับนิทั้งหลาย เป็น
ต้นว่า เสือ้ สอ้ ยสนิมพมิ พาภรณ์กด็ ี แลผ้าผ่อนทอ่ นแพรพรรณสิ่งใดๆ ก็ดี”
จากตัวอยา่ งคาขา้ งต้นจะเห็นได้วา่ พจนานุกรมฉบบั ราชบัณฑติ ยสถาน พ.ศ. 2554 ปรากฏคาวา่
เงือน (โบ) หมายความว่า “เงนิ ” นอกจากนี้ ในพจนานกุ รมล้านนา-ไทย ปรากฏศพั ท์ว่า เงือน หมายถึง
“โลหะธาตุชนิดหนึ่งสีขาว, มาตราของเงินตรา เท่ากับ 1,000 เบ้ีย, เงินตรา-เงินที่รัฐกาหนดขึ้นเพ่ือชาระ
หน้ีได้ตามกฎหมาย” ดังน้ัน ศัพท์คาว่า เงือน จึงมีใช้ในภาษาถิ่นและถือเป็นการสูญคาศัพท์ที่พอ
สันนษิ ฐานคาได้
