Page 24 - ลักษณะภาษาไทย
P. 24
7-14 ลักษณะภาษาไทย (คมชดั ลึก, 2563)
- ศัพท์ของกล่มุ วัยรุ่น
“วัยรุ่นหัวร้อน โดนตารวจแจง้ 3 ขอ้ หา”
คาว่า หวั ร้อน ในสถานการณ์นห้ี มายถึง “อารมณร์ ้อน”
“อชิ ิตัน ส่งชวิ ชวิ 2 สูตรใหม่สุดจด๊ี องุน่ เคยี วโฮ-ไลม์ฮนั นี่”
(คมชัดลึก, 2563)
คาว่า สุดจ๊ีด หมายถึง “ดีท่ีสุด” ในท่ีน้ีหมายถึงผลิตภัณฑ์ที่ดีท่ีสุดที่จะนามาตีตลาด
ผู้บริโภคในช่วงเวลาดังกล่าว
จะเห็นได้ว่า ตัวอย่างของการเพิ่มศัพท์ในลักษณะต่างๆ ทาให้เกิดศัพท์ใหม่ๆ และสามารถ
นาไปใช้ได้อยา่ งแพรห่ ลาย เพื่อใหส้ อดคลอ้ งกบั วงศัพทแ์ ตล่ ะกลุ่มของผใู้ ช้ศพั ทน์ ัน้ ๆ
2. การสูญคาศัพท์
การสูญศัพท์เป็นผลของการเปล่ียนแปลงภาษาซึ่งมีลักษณะของคาหรือสานวนที่สูญไป หรือ
ไม่ได้ใช้คาหรือสานวนในการสื่อสารปกติ หรืออาจเป็นผลมาจากการเปลย่ี นแปลงของยุคสมยั จึงทาใหค้ า
หรือสานวนเปลี่ยนแปลง ท้ังน้ีข้ึนอยู่กับการเลือกใช้คาหรือสานวนของผู้ใช้ภาษาเองเมื่อคาใหม่ หรือ
สานวนใหม่ เข้ามาแทนทีค่ าเดมิ หรอื สานวนเดิมและใชก้ นั บ่อยครัง้ มากข้นึ ก็จะทาให้คาเดิม หรือสานวน
เดิมไม่มีใช้ในปัจจุบันซ่ึงแบ่งออกเป็น 3 ลักษณะ ได้แก่ การสูญคาศัพท์โดยสิ้นเชิง การสูญคาศัพท์
พอสันนิษฐานคาได้ และการสูญคาศัพทไ์ ปบางส่วน ดังน้ี (วรเวช วอ่ งศิริ, 2551, น. 27-47)
2.1 การสูญคาศัพท์โดยสิ้นเชิง เป็นคาศัพท์ท่ีไม่ปรากฏและไม่มีการใช้คาศัพท์ในพจนานุกรม
ราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 และพจนานุกรมภาษาถิ่น หรือปรากฎในพจนานุกรมราชบัณฑติ ยสถาน
พ.ศ. 2554 แต่วงเลบ็ วา่ (โบ) หรอื (เลกิ ) หมายถงึ เปน็ ศัพท์โบราณ หรอื เลิกใช้แลว้ ตัวอยา่ งเช่น
ช่ัวตน
คาวา่ ชวั่ ตน หมายถึง “ตลอดชีวติ ” ซึ่งปรากฏในไตรภมู ิพระร่วง ดงั ข้อความทว่ี ่า
