Page 101 - ท้าวมหาชมพู
P. 101
ทา้ วมหาชมพู 63
ขา้ แตพ่ ระเจา้ ราชาธริ าช ขา้ พเจา้ หากลวั ไม่ พระองคอ์ ยา่ ปรวิ ติ กเลย
ดูกรบพิตรพระราชสมภาร ถ้าดังนั้นพระตถาคตจะสำแดงให้
พระองค์เห็นบัดนี้ ตรัสเท่านั้นแล้วพระพุทธองค์เข้าสู่ปถวีกสิณ
บนั ดาลแผน่ ดนิ ใหแ้ ยกเปนชอ่ งลงไปตราบเทา่ จนถงึ อเวจี สำแดง
นรกทงั้ หลายใหป้ รากฏแลว้ จงึ มพี ระพทุ ธฎกี าตรสั วา่ ดกู รบพติ ร
พระราชสมภาร พระองคจ์ งทอดพระเนตรดพู ระญาตพิ ระวงศแ์ หง่
บพิตรบัดนี้ เถิดฯ
ข้าแต่พระเจ้าราชาธิราช ข้าพเจ้าแลลงไปหาเห็นญาติ
ทั้งปวงไม่ เปลวเพลิงนี้หนักกว่าหนัก ข้าพเจ้าแลไม่เห็นญาติ
ข้าพเจ้าเลย สมเด็จพระมหากรุณา ก็บันดาลให้เปลวเพลิงนั้น
ดับลงในทันใด สำแดงญาติแห่งพระเจ้าชมพูบดีให้ปรากฏแล้ว
ก็มีพระพุทธฎีกาตรัสชี้แจงออกไปว่า ดูกรบพิตรพระราชสมภาร
สตั วนรกผนู้ นั้ ๆ มใิ ชอ่ นื่ ไกล คอื พระไอยกา พระไอยกขี องพระองค์
คนนั้นคือบิดา คือมารดา คนนั้นคือพี่น้องวงศาคณาญาติทั้ง
หลาย ตกว่าพระมหากรุณาเจ้าตรัสชี้แจงนั้นถี่ถ้วนไปทุกสิ่ง ๆ
สมเด็จพระมหาชมพูบดีก็หายสงไสยสนเท่ห์ ทอดพระเนตร
เห็นญาติทั้งหลายเสวยทุกขเวทนามีประการต่าง ๆ เปนต้นว่า
นอนเหนอื แผน่ ดนิ เหลก็ อนั หนาได้ ๙ โยชนเ์ ปลวเพลงิ เผาผลาญ
อยู่ทั่วทั้งกรัชกาย ดิ้น ๆ รนทนทุกขเวทนาสาหัส บางจำพวก
นายนิริยบาลแล่นไล่ติดตามทันแล้วก็แทงด้วยหอกแหลนหลาว
แลต่อยสีสะด้วยค้อนเหล็กอันใหญ่ ตัตสีสะเสียด้วยดาบอันคม
กล้าบางคาบก็ตัดมือเท้า กระทำกรรมกรณ์นั้นต่าง ๆ สมเด็จ
