Page 98 - ท้าวมหาชมพู
P. 98
60 ทา้ วมหาชมพู
กระทำไว้นั้นแลจะติดตามตัวไป กระทำไว้ดีก็ดีกระทำไว้ชั่วก็ชั่ว
ใครจะตามไปชว่ ยได้ ตวั มศี รทั ธาอสุ าหะสรา้ งกศุ ล กศุ ลนัน้ กจ็ ะ
ได้เปนที่พึ่งแก่ตัวเอง จะได้พ้นทุกข์ก็เพราะกุศลที่ตนได้กระทำ
ไว้ อาไศรยเหตฉุ นแี้ ลจงึ ไดช้ อื่ วา่ ตวั เองเปนทพี่ งึ่ แกต่ วั เอง สงิ่ อนื่ ๆ
นอกออกไปกว่ากุศลแล้ว แลจะได้เปนที่พึ่งที่อาไศรยแห่งตน
เหมอื นดว้ ยกศุ ลนนั้ หามไิ ด้ กศุ ลนเี้ ปนทพี่ งึ่ แกส่ ตั วทงั้ ปวง บพติ ร
พระราชสมภาร จงอุส่าห์ส่ำสมในกุศลเปนต้นว่าให้ทานแล
รักษาศีลนั้นเถิด
บุทคลอันอุสาหะบำเพ็ญทานนั้น มีอุประมาดุจดังว่า
บุทคลอันประดับด้วยเครื่องประดับอันงามสอาด บุทคลอันมิได้
บำเพ็ญทานนั้น มีอุประมาดังว่าบุทคลอันหาเครื่องประดับมิได้
ดกู รบพติ รพระราชสมภาร ตถาคตจะขอถามพระนครแหง่ สมเดจ็
บพติ รนนั้ มปี ระมาณใหญก่ วา้ งสกั กโี่ ยชน์ “สฏฺฐโิ ยชนกิ ํ ภนเฺ ต”
ขา้ แตพ่ ระเจา้ ราชาธริ าช พระนครแหง่ ขา้ พเจา้ นี้ มปี ระมาณกวา้ ง
ใหญ่ ๖๐ โยชน์ ดกู รบพติ รพระราชสมภาร วงศก์ ษตั รยิ ์ในพระนคร
แหง่ สมเดจ็ บพติ รนนั้ มปี ระมาณมากนอ้ ยสกั เทา่ ใด ขา้ แตพ่ ระเจา้
ราชาธริ าช วงศก์ ระษตั รยิ ์ในพระนครแหง่ ขา้ พเจา้ นี้ มปี ระมาณได้
๑๐ โกฏิ ดกู รบพติ รพระราชสมภาร กาลบดั นี้ กระษตั รยิ ท์ งั้ ปวงนนั้
ยังอยู่พร้อมเพรียงกันฤๅประการใด ข้าแต่พระเจ้าราชาธิราช
วงศก์ ระษตั รยิ ท์ งั้ ปวงนนั้ หามไิ ดแ้ ลว้ ดกู รบพติ ร กระษตั รยิ ท์ งั้ ปวง
อยใู่ นสถานทใี่ ดเลา่ ขา้ แตพ่ ระเจา้ ราชาธริ าช วงศก์ ระษตั รยิ ท์ งั้ ปวง
นั้น ถึงแก่อนิจกรรมล่วงไปสิ้นแล้ว ดูกรบพิตร วงศ์กระษัตริย์
