Page 96 - ท้าวมหาชมพู
P. 96
58 ทา้ วมหาชมพู
ทั้งปวงนี้ก็มากนักมากหนา อนึ่งชราทุกข์อันมีลักษณะย่ำยี
ให้อินทรีย์วิกลวิปริตนั้นเล่า ก็บังเกิดแก่สัตว์ทั้งปวงนี้มากมาย
ยิ่งนัก ถ้าจะว่ามากก็มากกว่าต้นไม้แลภูเขา ที่บังเกิดเหนือพื้น
แผน่ พสธุ านไี้ ดแ้ สนเทา่ ตายแลว้ ทงิ้ ซากศพไวท้ กุ ชาตๆิ ถา้ ซากศพ
มิได้เปื่อยมิได้เน่า มิได้ทรุดมิได้โทรมไปประสมกันเข้า ได้ซาก
ศพของบุทคลผู้เดียวทิ้งไว้ทุกชาติๆ นั้น ก็จะมากจะสูงใหญ่ จะ
แน่นจะหนายิ่งกว่าพื้นแผ่นพสุธาได้แสนเท่า ดูกรบพิตรพระราช
สมภารพระองค์จงสละเสียซึ่งธรรมชาติทั้งหลายห้าประการ คือ
มาตุคามประการหนึ่ง ฆราวาศเย่าเรือนประการหนึ่ง อำนาจแห่ง
มจั รุ าชประการหนงึ่ กายแลจติ รประการหนงึ่ ปราปรเวทนยิ กรรม
ประการหนงึ่ พระองคส์ ละธรรมชาตหิ า้ ประการนเี้ สยี ไดด้ ว้ ยอำนาจ
พระโลกตุ รธรรมแลว้ บพติ รกไ็ ดช้ อื่ วา่ อยใู่ นทอี่ นั เกษม คอื อมตะ
มหานฤพาน อันเปนเอกันตศุขล้ำเลิศกว่าศุขทั้งปวง
นแี่ นบ่ พติ รพระราชสมภาร “อปายทกุ ขฺ โต มนสุ สฺ า สขุ า”
มนุษยโลกนี้ประกอบด้วยทุกข์ แต่ทว่าไม่มากเหมือนทุกข์ใน
อบายภมู ๆิ นนั้ มมี ากกวา่ มาก มนษุ ยโ์ ดยเปนศขุ กวา่ อบาย แตท่ วา่
ไมเ่ ปนศขุ เทา่ ทีอ่ ยูข่ องพระอนิ ทร ทีอ่ ยูข่ องพระอนิ ทรไมเ่ ทา่ ทีอ่ ยู่
ของพรหม ที่อยู่ของพรหมนั้นไม่เปนศุขเท่าที่อยู่คือพระนฤพาน
ทอี่ ยคู่ อื พระนพิ พานนนั้ เปนศขุ กวา่ พรหมมากกวา่ มากนกั บพติ ร
พระราชสมภาร จงยนิ ดที จี่ ะไปยงั อมตะมหานฤพาน ในกาลครงั้ นนั้
เมื่อสมเด็จพระมหากรุณาโปรดประทานพระธรรมเทศนาด้วย
ประการฉนี้ พระเจา้ ชมพบู ดไี ดท้ รงฟงั กม็ พี ระหฤทยั ชืน่ ชมยนิ ดี
