Page 97 - ท้าวมหาชมพู
P. 97
ท้าวมหาชมพู 59
โสมนัศทรงพระดำริห์ว่า สมเด็จพระเจ้าราชาธิราชนี้ “ญาณสมฺ
ปนโฺ น” ประกอบไปดว้ ยพระปญั ญาปรชี าอนั ลำ้ เลศิ ประเสรฐิ ดว้ ย
คณุ านภุ าพแหง่ บพติ ร สมควรทอี่ าตมาจะทำสกั การบชู า “อณุ หฺ สิ ํ
โอมุญจฺ ิตวฺ า” ทรงพระดำรหิ ์ฉนีแ้ ลว้ พระเจ้าชมพูบดีก็ถอดพระ
มหามงกุฏอันเปนเครื่องราชาภิเศกแห่งพระองค์นั้นไปวางไว้แทบ
พระบาท บูชาสมเด็จพระพุทธองค์ด้วยพระมหามงกุฎ ฝ่าย
อำมาตย์แสนหนึ่งแลพระยาร้อยเอ็จพระองค์นั้น ต่างองค์ต่างก็
เปลอื้ งเครอื่ งประดบั พระเศยี รออกสกั การบชู าแทบพระบาทสมเดจ็
พระบรมโลกนารถเจา้ ทกุ คน ๆ ฯ
อนั ดบั นนั้ สมเดจ็ พระผมู้ พี ระภาค มพี ระพทุ ธฎกี าโปรด
ประทานพระธรรมเทศนาต่อไป “มหาราช” ดูกรบพิตรพระราช
สมภาร สัตวทั้งหลายเกิดมาในมหรรณพภพสงสารนี้ มีสภาวะ
เปนอนจิ จงั เกดิ มาแลว้ กถ็ งึ ซึง่ ดบั สญู ทำลายไป ๆ อายแุ หง่ สตั ว
ทงั้ หลายนลี้ ว่ งไป ๆ ทกุ วนั ทกุ เวลา ขา้ งนา่ นนั้ นอ้ ยเขา้ ๆ ขา้ งหลงั
นั้นมากขึ้น ๆ มีอุประมาดังว่าหูกอันสัตรีภาพทอ ข้างหลังนั้น
จำเริญขึ้น ๆ ข้างน่านั้นน้อยเข้าๆ ทุกที ๆ ไป แลมีอุประมา
ฉนั ใด อายแุ หง่ สตั วทงั้ ปวงทลี่ ว่ งไปนนั้ กม็ ากขนึ้ ๆ ทกุ วนั ทกุ เวลา
ขา้ งนา่ นนั้ นอ้ ยเขา้ ๆ ทกุ วนั ไป มอี ปุ ระไมยดงั หกู นนั้ สตั วเกดิ มาใน
วฏั สงสารนี้ มตี วั เองเปนทพี่ งึ่ แกต่ วั เอง ขณะเมอื่ ทำลายเบญขนั ธ
แลว้ ไปสูป่ รโลกนัน้ บตุ รภรรยาคณาญาตมิ ติ รสหาย บนั ดาทีร่ กั
ใคร่สนทิ เสนหานัน้ ผู้ใดผูห้ นึ่ง มิอาจสามารถจะอนุพนั ธนาการ
ติดตามไปช่วยทุกข์ของตนได้ จะได้ก็แต่กุศลแลอกุศลที่ได้
