Page 26 - จุลยุทธการวงศ์
P. 26
จุลยุทธการวงศ์ 1122 ฉบับความเรียง (ตอนต้น)
ธำมรงค์น้ัน แล้วอธิษฐานให้สัตว์น้ันมิให้มีภัยอันตรายด้วยฤทธิ์นาค
ประกาศฝากลูกน้ันแก่หมู่เทพยดาทั้งหลาย อันสิงสู่ในรุกขพิมานภูมิสถาน
ทุกประเทศเขตขอบขุนเขาหลวง ว่าเทพยดาเจ้าทั้งปวงเอ็นดูด้วย ช่วย
อภิบาลรักษาลูกน้อยของข้าอย่าให้มีภัยอันตรายต่างๆ ว่าพลางก็ร้องไห้
ร่ำไรอาลัยถึงพระภัสดาสามีมิใคร่จะไปได้ ฝากลูกน้อยไว้แก่นางพระธรณี
นางนาคีก็กลับไปสู่นาคพิภพแห่งตน
ในกาลนั้นยังมีคางคกตัวหน่ึง เที่ยวมาเพ่ือจะหาเหยื่อที่แถวธาร
คลองน้ำนั้น พอประสบพบต่อมโลหิตท่ีวงพระธำมรงค์นั้น ได้กล่ินคาว
โลหิตก็ติดใจยินดีจะได้กินเป็นภักษาหาร คางคกก็คลานด้อมโดดเข้าไป
คาบกะพ่ำเอาต่อมโลหิต กล้ำกลืนเข้าไปกับท้ังพระธำมรงค์ คางคกมิอาจ
ดำรงตัวอยู่ได้ บัดเด๋ียวใจก็ถึงแก่ความตาย ด้วยพิษนาคนั้นร้ายเป็นที่สุด
แต่สัตว์อันอยู่ในรูปนั้นเป็นมนุษย์ มีบุญญาธิการอานุภาพมากด้วยเป็นเชื้อ
ชาตินาคจึงไม่ตาย อาศัยอยู่ในรูปกายแห่งคางคกน้ันไม่เน่าเปื่อยเป็นปกติ
เท่ียวอยู่ในลำคลองด้วยรูปคางคกน้ัน
ส่วนพระเจ้าศรีธรรมาโสกราช เมื่อล่วงพ้นเจ็ดวันไปแล้วจึงได้สติ
ระลึกถึงนางนาค จึงจัดแจงรถราชยานออกไปรับกับบริวารโยธาเป็นอัน
มาก ครั้นถึงที่น้ันมิได้เห็นนางนาค แล้วมหาชนเท่ียวค้นหาทุกแห่งหนใน
ประเทศเขตขอบเขาหลวง คนท้ังปวงมิได้ประสบพบเห็นนางนาค แต่เท่ียว
หาส้ินสามราตรีก็มิพบนางนั้นแล้ว สมเด็จพระเจ้าสุกโขไทก็เศร้าโศกเป็น
ทุกข์โทมนัสเป็นอันมาก ด้วยเสียดายนางนาคดังเสียเมือง ให้ขัดแค้นขุ่น
เคืองพระทัยตน ไม่ได้แล้วก็กลับพยุหพลคืนเข้าไปสู่พระนครน้ัน
คร้ังน้ันยังมีบุรุษแก่คนหน่ึงสังวาสอยู่ด้วยหญิงแก่คนหน่ึง เป็น
สามีภริยาเพ่ือนศาลากัน อยู่ตำบลบ้านพุขอนใกล้ภูเขาหลวง สองคนผัว
เมียน้ันเคยเท่ียวช้อนปลาในลำคลองน้ันเล้ียงชีวิตมาแต่ก่อน วันนั้นเมื่อจะ
มีเหตุ สองคนผัวเมียน้ันถือเอาสุ่มซ่อนแลข้องออกไปถึงริมคลองนั้น
