Page 167 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 167
พระญ�ณวิจิตร (สิทธิ โลจนานนท์) แปล 135
แล้วด้วยกุศลแต่ป�งก่อนด้วย มีกำ�ลังปัญญ�อันรู้เหตุแจ้งชัดด้วย มีอ�ยุ
ยืนดว้ ย
ในก�ลนน้ั พระเจ�้ อ�ทติ ยร�ช กใ็ หร้ บั ท�รกทบ่ี รบิ รู ณด์ ว้ ยคณุ แล
บญุ ลกั ษณะนน้ั ไวใ้ นส�ำ นกั ของพระองค์ จดั ห�พเี่ ลยี้ งน�งนมใหเ้ ลยี้ งรกั ษ�
แลว้ กพ็ ระร�ชท�นยศแกม่ �รด�บดิ �ของท�รกนน้ั แลว้ พระร�ชท�นสง่ิ ของ
ต่�งๆ มีผ้�นุ่งห่มแลเครื่องประดับเป็นต้น แก่ตระกูลที่เป็นญ�ติแลพวก
พ้องเผ่�พันธุ์ของท�รกน้ัน แล้วพระร�ชท�นแก่ม�รด�บิด�ของท�รกท้ัง
หล�ย ทีไ่ ม่ไดป้ ระกอบด้วยคุณทเ่ี หลอื อย่นู ั้น
ในก�ลนั้น หมู่ญ�ติเหล่�น้ันก็ให้ท�รกบริโภคแลให้อ�บน้ำ�ให้ดื่ม
นมแลว้ ประดบั ตกแตง่ ใหน้ อนในทสี่ ริ ไิ สย�สนอ์ นั อลงกต แลว้ ใหว้ �งไวใ้ น
ทใี่ กลก้ รงก�นนั้ กระท�ำ ท�รกนน้ั ทกุ วนั ๆ โดยนยั ทกี่ ล่�วแลว้ อย�่ งนี้ จนถงึ
๗ ปี ๗ เดอื น ๗ วนั
ท�รกน้นั ก็รภู้ �ษ�ก�ทง้ั ส้ิน
ค�ำ ใดทก่ี �พดู แลว้ ท�รกกพ็ ดู ค�ำ นน้ั ได้ อ�จพดู เปน็ ภ�ษ�มนษุ ยไ์ ด้
ในก�ลนน้ั พระเจ้�อ�ทติ ยร�ช ก็ให้ห�ท�รกม�แล้วตรัสว่� ดกู ร
กุม�ร ท�่ นรู้ภ�ษ�ก�จริงฤา
ข้�แตม่ ห�ร�ชเจ�้ ข�้ พระพุทธเจ�้ ทร�บเกล้�จริง
ดูกรท�รก ดแี ล้ว ถ้�กระน้นั ท�่ นจงพดู แสดงคว�มคุ้นเคย แล้ว
จงถ�มก�นนั้ ต�มถอ้ ยค�ำ ของเร�ว�่ ในวนั แรกเมอื่ เร�ไปบนระเบยี ง ก�ท�ำ
ก้อนคูถให้ตกลงบนศีรษะเร�ด้วยเหตุอะไร ก�ทำ�ก้อนคูถให้ตกลงศีรษะ
แลป�กเร�แล้วก็บินไป ในวันที่ ๒ ท่ี ๓ ก�ม�จิกศีรษะเร�แลว้ กไ็ ปซอ่ น
เสยี อกี ก�เหน็ อนั ตร�ยจะมแี กเ่ ร�อย�่ งไรฤาแลจงึ ไดก้ ระท�ำ ก�รห�้ มปร�ม
ฤาว่�ก�เห็นโทษจะมีแก่เร�อย่�งไรจึงได้กระทำ� ท่�นอย่�ได้กระทำ�มุส�
ว�ทเลย จงบอกโดยคว�มจรงิ ด้วยดีเถิด ท�่ นจะปร�รถน�ส่งิ ใดๆ เร�จะ
กระท�ำ คว�มปร�รถน�สิง่ นั้นๆ ให้บริบูรณแ์ กท่ ่�น พระองคส์ ั่งสอนกุม�ร
