Page 164 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 164
J132 ปรเิ ฉท ๑๕
จ�มเทววี งศ์
ไปที่ระเบียงเพ่ือจะถ�่ ยพระบังคนเบ�ของพระองค์ เพร�ะไม่ทรงทร�บว่�
ประเทศที่ต้ังเรือนจัณฑ์นั้น เป็นท่ีบังเกิดพระธ�ตุของพระชินสีห์เจ้� มี
ก�ตัวหน่ึงอันก�ข�วต้ังไว้ให้พิทักษ์รักษ� ก็บินลงม�โดยพื้นอ�ก�ศ ทำ�
คูถให้ตกลงบนพระเศียรของพระเจ้�อ�ทิตยร�ช พอพระเจ้�อ�ทิตยร�ช
อ้�พระโอษฐ์ตรัสว่� น่ีอะไรดังน้ีแล้ว ทอดพระเนตรไปข้�งบน คูถก้อน
หน่ึงก็ตกลงม�เต็มพระโอษฐ์ พระเจ้�อ�ทิตยร�ชก็ถ่มของไม่สะอ�ดท้ัง
นำ้�พระเขฬะออกเสีย แล้วก็เช็ดพระโอษฐ์เช็ดพระเศียรของพระองค์ด้วย
พระหัตถ์ ทรงพระพิโรธอย่�งยิ่ง ประดุจดังพระย�ภุชคินทรน�คร�ช มี
ขนดห�งต้องประห�รด้วยฆ้อนเหล็กอันหนัก ทรงพระพิโรธจนพระก�ย
ส่ันเสด็จกลับจ�กท่ีน้ัน พระเจ้�อ�ทิตยร�ช มีพระประสงค์จะเสด็จกลับ
ไปถ�่ ยพระบงั คนเบ�ของพระองคใ์ นก�ลอน่ื อกี กเ็ สดจ็ ไปทรี่ ะเบยี งในเวล�
กล�งวนั ก�ก็บนิ ม�จกิ พระเศียรพระเจ�้ อ�ทติ ยร�ช ฝ�่ ยพระเจ้�อ�ทติ ย-
ร�ชกเ็ สดจ็ กลบั เสยี ในทนี่ นั้ แมใ้ นว�ระทสี่ �มก�กก็ ระท�ำ อยอู่ ย�่ งนน้ั สว่ น
พระเจ้�อ�ทิตยร�ชทรงพระพิโรธ จึงตรัสส่ังอำ�ม�ตย์ท้ังเสน�ให้ดักก�อัน
กอ่ เหตุ ดว้ ยก�รดักให้มีชวี ิตอยู่
ในก�ลนนั้ อ�ำ ม�ตยผ์ ฉู้ ล�ด กอ็ ตุ ส�หะตระเตรยี มดกั ก�ด�ด�ษไป
ด้วยเคร่ืองดักมบี ว่ งเป็นต้น
บรรด�คนทงั้ ปวงกแ็ ลน่ ตดิ ต�มไปข�้ งโนน้ บ�้ ง ข�้ งนบี้ �้ ง ในโพรง
ไม้บ้�ง ในพุ่มไม้บ้�ง แลกอไม้บ้�ง ก็ไม่ส�ม�รถจะเห็นก�ได้ อำ�ม�ตย์
พร้อมท้ังเสน� จึงพ�กันกลับม�กร�บทูลว่� ข้�แต่สมมุติเทวร�ชเจ้�
ข�้ พระพทุ ธเจ�้ ไม่ส�ม�รถจะเห็นก�ได้
พระเจ้�อ�ทิตยร�ช ได้สดับคำ�ของชนเหล่�นั้น ก็เกิดพิศวงใน
พระทัย จงึ ทรงดำ�ริว่� ถ้�กระไรก�น้ีจะเป็นยักษห์ รือเป็นเทพยด�จะเห็น
อนั ตร�ยชวี ติ จะมแี กเ่ ร� จงึ ไดส้ �ำ แดงบรุ พนมิ ติ ใหป้ ร�กฏแกเ่ ร� ถ�้ ว�่ กศุ ล
สมภ�รของเร�มอี ยู่ ขอข�้ ศกึ ศตั รอู ย�่ ไดท้ �ำ เร�ใหเ้ หนด็ เหนอ่ื ย ขอจงไดก้ �
