Page 162 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 162
J130 ปริเฉท ๑๔
จ�มเทววี งศ์
กล�งตัวส�มเณรนั้นดว้ ยเขี้ยวอนั ใหญ่ทงั้ ส่เี ขี้ยว
จีวรแลสรรี ของส�มเณร กท็ ะลุไปท้งั สองข�้ งต�ย โลหติ กเ็ ป็นดงั
ท่อธ�ร ไหลพล่�นออกจ�กช่องแผล
ในขณะนนั้ น�ำ้ กป็ ร�กฏเป็นเลอื ดไปทง้ั นั้น ต�มกระแสน�้ำ ตงั้ แต่
แม่น�ำ้ พงิ คนทีปร�กฏไปจนถึงท�่ เมืองละโว้
พระเจ้�ละโว้ ได้ทรงฟังข่�วน้ัน ก็เสด็จออกไปกับด้วยพลนิก�ย
บชู �ส�มเณรแลว้ กก็ ระท�ำ ฌ�ปนกจิ เกบ็ อฐั ธิ �ตนุ �ำ ไปยงั ภ�ยนอกพระนคร
กระท�ำ เจดยี ไ์ ว้เปน็ ที่บูช�สกั ก�ระใหญ่
จ�ำ เดมิ แตก่ �ลนน้ั ม�พวกชนช�วกมั โพชกบ็ ชู �นบั ถอื เทวรปู นน้ั ว�่
เทวรูปน้ีเป็นเทวด�รักษ�พระนครของเร�ท้งั หล�ยนี้
พระสังค�หกิ �จ�รย์ อ�ศยั เหตุน้ันจงึ ได้ภ�ษติ พระค�ถ�ไว้ดงั น้ี
พระทรงเมืองผีเส้ือช�วเมืองละโว้ เป็นผู้ประจำ�พระองค์พระเจ�้
ละโว้ พระเจ�้ ละโวใ้ ชไ้ ปบอ่ ยๆ จนต�ยไปแลว้ พระทรงเมืองผีเสื้อนัน้ เปน็
ผู้ฆ�่ แต่ผู้อน่ื ก�ลใด พระทรงเมืองผีเสอื้ นั้นถงึ คว�มต�ยแลว้ คว�มสวสั ดี
ในเมืองก็สูญห�ยไป ก็แต่ก�ลนั้นม� คนท้ังหล�ยถือเอ�ชื่อโดยอย่�งอื่น
ใหเ้ ป็นสญั ญ�ว่� รฏฺฐกำ ผูร้ ักษ�แว่นแคว้นดังนี้
หริปุญไชยนเิ ทศดงั น้ี พระมห�เถรผมู้ นี �มว�่ โพธริ งั สี ได้แตง่ ไว้
แลว้ ต�มคำ�มห�จ�รึก
ปริเฉทที่ ๑๔ จบแล้ว
v
