Page 157 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 157
พระญ�ณวจิ ติ ร (สิทธิ โลจนานนท)์ แปล 125
ไกน่ ัน้ เป็นนิจก�ล อีกประก�รหนึ่ง ไก่นั้นขันทัง้ ส�มก�ล คอื ในปฐมย�ม
มชั ฌมิ ย�มแลย�มเปน็ อวส�นตงั้ แตป่ แี รกม� มเี สยี งไพเร�ะยอ่ มบนั ลอื ให้
พวกคนช�วเมืองละโวเ้ กรงฤทธพ์ิ ระร�ช�ของตน
คร้งั นั้นพระเจ�้ ละโว้ ไดส้ ดบั เสียงไก่ตัวประเสรฐิ ขนั อยู่ แลคว�ม
องอ�จของไกน่ นั้ กเ็ ข�้ พระทยั ว�่ พระเจ�้ อ�ทติ ยร�ชจะจบั เอ�พระองคไ์ ป
เปน็ ท�สกรรมกรได้ กเ็ กรงกลวั พระเจ้�อ�ทติ ยร�ชยงิ่ นกั ครนั้ รงุ่ ขน้ึ เช้�จงึ
ใหป้ ระชมุ หมอู่ �ำ ม�ตย์ เสน�บดพี ร�หมณโ์ หร�จ�รยพ์ รอ้ มกนั แลว้ จงึ ตรสั
ถ�มว�่ เร�ไดย้ ินเสยี งไก่น้นั จะมนี ิมติ อย่�งไร
ในก�ลน้ัน ชนทั้งหล�ยน้ันจึงกร�บทูลพระเจ้�ละโว้ว่� ข้�แต่
พระองคผ์ ู้ประเสริฐในรถ ขอพระองคอ์ ย�่ กลวั เลย ถงึ เสยี งไก่น้ีก็ไมเ่ ป็นที่
หนกั พระทยั ของพระองค์ เสยี งไกน่ ร้ี กั ษ�เมอื งหรปิ ญุ ไชย ไกน่ น้ี นั้ ยงั ยง่ั ยนื
อยู่เนอื งนจิ เพียงใด หริปญุ ไชยนครนนั้ จักเปน็ เมืองใหญ่ ไม่มคี ว�มเดอื ด
ร้อนเลยทเี ดียวเพียงนั้น
คนทง้ั หล�ยนนั้ กร�บทลู อย�่ งนแี้ ลว้ พระเจ�้ ละโวเ้ ปน็ ประดจุ ดงั ลกู
ศรเสยี บแทงแลว้ เพร�ะพระองคจ์ ะท�ำ แกล่ �ภแลยศของผอู้ น่ื ไมไ่ ด้ จงึ เปน็
ผมู้ พี ระทยั หว�ดหวน่ั ไหวทรงพระด�ำ รแิ ตจ่ ะห�อบุ �ยฆ�่ ไกท่ ร่ี กั ษ�พระนคร
หรปิ ญุ ไชยตวั นอ้ี ยู่ จะเสวยพระกระย�ห�รก็ไม่เป็นสขุ จะประทับอยกู่ ไ็ ม่
เป็นสุข
ชนทั้งปวงมีเสน�บดีพร�หมณ์โหร�จ�รย์เป็นต้น ได้เห็นพระ
อ�ก�รของพระเจ�้ ละโวแ้ ปลกประหล�ด จงึ กร�บทลู ถ�มว�่
ข�้ แตส่ มมตุ เิ ทวร�ชเจ�้ ไฉนหนอ พระโรค�พ�ธกม็ อี ยแู่ ตเ่ ลก็ นอ้ ย
ข้�แต่พระองค์ผู้เป็นพระเจ้�แผ่นดิน พระองค์ทรงพระปริวิตกอย่�งไรฤา
ไฉนพระองค์จึงได้บังเกิดซูบซีดผอมเหลืองไปแลจะระบ�ยพระอัสส�สะก็
ใหญ่ๆ
