Page 155 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 155
พระญ�ณวจิ ิตร (สิทธิ โลจนานนท์) แปล 123
ทั้งหล�ยแล้วก็พ�กันม� ม�โดยลำ�ดับก็บรรลุถึงสุจิสัณฐนคร พลนิก�ย
ทั้งปวงนั้นก็หลงท�ง ด้วยอ�นุภ�พเทพยด�อ�รักษ์ หลงไปเสียยังท่ีอื่นๆ
จนถงึ ฝง่ั แม่นำ้�พิงคนที
ในต�ำ บลนน้ั มบี �้ นไทยอยบู่ �้ นหนงึ่ ช�วกมั โพชใหพ้ วกคนไทยเปน็
น�ยเรอื ข้�มแมน่ �ำ้ พิงคนทีไปด้วยเรือ
จำ�เดมิ แต่นน้ั ท่นี ัน้ เกดิ ชอื่ ว�่ ตรตฏิ ฐะ ท่�ข�้ ม ม�จนทกุ วันนี้
ลำ�ดับนั้นช�วกัมโพช อันเทพยด�ผู้รักษ�หริปุญไชยนครเข้�สิง
แลว้ กพ็ �กนั ยง่ิ หลงไป ไมป่ ร�กฏเลยว�่ เมอื งนฤี้ าเมอื งนเ้ี ปน็ หรปิ ญุ ไชยนคร
กบ็ �่ ยหน�้ เฉพ�ะตอ่ ทศิ �ภ�คเบอื้ งปัจฉิมทศิ แลอตุ รทศิ แหง่ สระโบกขรณี
เมอื งหรปิ ุญไชยนครไป ก็เข้�ไปยงั บรุ ที ม่ี นษุ ย์ทั้งหล�ยทิง้ เสยี แล้วไมเ่ ห็น
มนุษย์ ก็เที่ยวแสวงห�ข้�วส�รอ�ห�รสุร�ได้ แล้วก็บริโภคแลด่ืมกินสุร�
มวั เม�ไป บ�งพวกกข็ บั รอ้ ง บ�งพวกกก็ ระท�ำ เสยี งโห่ บ�งพวกกเ็ ลน่ รนื่ เรงิ
บนั เทิงใจ
จ�ำ เดมิ แตก่ �ลนนั้ ม�คนทงั้ หล�ยรอ้ งเรยี กนครนน้ั ว�่ รมั นคร เมอื ง
นน้ั ยังปร�กฏอย่มู �จนทุกวันนี้
คนพวกนนั้ หลงอยโู่ ดยปรกตแิ ลว้ เมอื่ ดมื่ กนิ สรุ �เมรยั เม�อยกู่ ย็ งิ่
เปน็ คนหลงม�กขนึ้ คนพวกนั้นไมอ่ �จไปต่อไปกพ็ �กันกลับหลัง
พวกสุรโยธ�ช�วหริปุญไชยนครมีเสน�บดีเป็นประธ�น คร้ันได้
ทร�บว่�คนพวกนั้นหลงแล้วก็ออกไล่ติดต�มม� ประห�รคนพวกน้ันด้วย
ด�บหอกไมฆ้ อ้ น ฆ�่ เสยี ใหต้ �ยเปน็ อนั ม�ก ทเ่ี หลอื อยกู่ ห็ นไี ปได้ พวกคน
ทอี่ ยใู่ นสจุ สิ ณั ฐนคร ไดเ้ หน็ คนพวกนนั้ หนมี �กอ็ อกไลต่ ดิ ต�มฆ�่ เสยี แลว้
ก็เกบ็ เอ�ช้�งม้�ทองเงนิ แลผ้�นุ่งห่ม เคร่อื งประดับแลเครอื่ งใชส้ อยต่�งๆ
พวกคนโยธ�ช�วกมั โพช อนั มรณภยั คกุ ค�มแลว้ กร็ บี หนไี ปไมอ่ �จ
กลบั หน�้ ม�ตอ่ รบเลยสกั คนหน่ึง
