Page 156 - คำแปลจามเทวีวงศ์ พงศาวดารเมืองหริปุญชัย
P. 156
J124 ปริเฉท ๑๔
จ�มเทวีวงศ์
จำ�เดิมแต่ก�ลนั้นม� พวกคนที่อยู่ในพระนครละโว้สักคนหน่ึงก็
ไม่อ�จจะต่อรบเมืองหริปุญไชย ช่ือว�่ จะแลดูเมืองหริปุญไชยยังไม่มีแล้ว
พระเจ�้ ละโวถ้ งึ จะมผี คู้ นมีกำ�ลงั กไ็ มเ่ ห็นอุบ�ยสักอย�่ งเดยี ว
กมั โพชปราชยั กณั ฑ์ จบแลว้
จำ�เดิมแต่ก�ลน้ันม� หริปุญไชยนครก็งดง�ม ล่วงเสียซ่ึงสรรพ
ทุกข์ กระทำ�ให้สำ�เร็จได้ทุกประก�ร บริบูรณ์ไปด้วยข้�วแลน้ำ� แลก�ร
ฟอ้ นร�ำ ขบั รอ้ งปร�ศจ�กภยั สมณะพร�หมณแ์ ลโหร�พฤฒ�จ�รยท์ ง้ั หล�ย
ได้ทูลพย�กรณ์ไว้แก่พระเจ�้ อ�ทิตยร�ชว่� ข้�แต่มห�ร�ชเจ้� เบื้องหน�้
แต่น้ีไป หริปุญไชยนครของเร�ท้ังหล�ยจะเป็นมห�นครสุขเกษมโดยไม่
สงสยั เทพยด�ผมู้ ศี กั ด�ใหญก่ ย็ ง่ิ ยนิ ดี ไมน่ �นนกั เทพยด�ทง้ั หล�ยนนั้ จะ
ม�อภิบ�ลบำ�รงุ รักษ�พระนครใหเ้ ปน็ สุข
พระเจ้�อ�ทิตยร�ชได้สดับพย�กรณ์ ของสมณพร�หมณ์โหร�
พฤฒ�จ�รย์เหล่�น้ันแล้ว ก็บันเทิงพระร�ชหฤทัย โปรดให้ชำ�ระตกแต่ง
พระนครประดุจเทพนคร ให้นำ�เครื่องเทพบูช�ม�พร้อมแล้ว ก็อัญเชิญ
เทพยด�ด้วยเครื่องสักก�ระ มีเทียนแลธูปเป็นต้น ครั้งนั้นเทพยด�ท่ีมี
ศกั ด�ใหญก่ บ็ นั ด�ลใหห้ นอ่ ย�่ งทร�ยด�ำ งอกขนึ้ เตม็ ไปบนยอดเข� กอ็ ตุ ส�ห
อภิบ�ลบำ�รุงรักษ� อยู่ม�ไม่ช้�น�นหน่อย่�งทร�ยน้ันก็ปร�กฏเจริญใหญ่
สูงขนึ้
ในก�ลนน้ั มีไก่ข�วง�มตัวหนง่ึ เปน็ ไกฉ่ ล�ดท�ำ เสียงไพเร�ะ มี
เสียงเสมอดีเป็นไก่ลำ�พองง�ม เกิดมีข้ึนบนยอดไม้ย่�งทร�ยน้ัน เพ่ือจะ
รักษ�บุรีให้ดีต�มเยี่ยงอย่�งของเทพยด� เป็นไก่ลำ�พองท้ังส�มย�มทั้ง
กล�งวันแลกล�งคืน เป็นไก่ทำ�คว�มสุขให้บังเกิดทำ�โภคทรัพย์ให้เจริญ
ประชมุ ชนทอี่ ยใู่ นแวน่ แควน้ กไ็ มม่ คี ว�มหว�ดหวนั่ รน่ื เรงิ อยดู่ ว้ ยเสยี งของ
